De zeespiegel stijgt en de mens krimpt. Tenminste bij ons in Kruse Veer. Om het feno-meen van een stijgende zeespiegel te bestrijden, worden de dijken op een geruststel-lende hoogte van 10,15 meter + NAP gehouden. Da’s hoog genoeg om het water tegen te houden en net ietsje te hoog om erover heen te kijken als je op een bankje op de boulevard van Kruse Veer zit. Lees verder →

Vroeger deden we nooit zo moeilijk! Iedereen had een vuilnisbak die eens per week met veel lawaai werd geleegd. De volle ‘vuulskarre’ reed naar de vuilnisbelt en stortte daar de troep. Het ongedierte en de meeuwen deden de rest. Een generatie later werd de vuilnisbelt netjes afgedekt en er een parkje of desnoods een woonwijk op gebouwd. Alles simpel en overzichtelijk… Lees verder →

Als ik nu op een schip ergens op de Noord-Atlantic onderweg naar de Caribbean zou zitten, zou ik me toch wel argwanend afvragen waar al die orkanen nu eigenlijk blijven. Tweede helft augustus en op de hele Atlantic niks te bekennen… ráár! Maar één onbe-duidend storinkje in de buurt van Bermuda, met tien procent kans tot een tropische storm uit te groeien. Lees verder →

Terwijl de sociale partners hevig aan het polderen waren om een pensioenakkoord te sluiten, werd net in die tijd ook de boulevard van Kruse Veer onder de stenen gelegd. Een van de heikele punten van het pensioenakkoord was de vraag hoe om te gaan met de zware beroepen. Als dit punt in een televisieprogramma wordt behandeld, komt er altijd gegarandeerd een stratenmaker in beeld. Hèt prototype van de beoefenaar van een loodzwaar beroep. Lees verder →

                                                                                                  foto: Michael Rhebergen

Dat ook het beste paard weleens een drol laat vallen, is dagelijks op het buitendijkse wandelpad van Kruse Veer te bewonderen. Dus ook mijn zaterdagse lijfblad de NRC vliegt een doodenkele keer wel eens uit de bocht. Laatst ook weer. In een artikel over verslavingen in de Biblebelt. Als inwoner van Kruunehe, het Raqqa van de Biblebelt, begon ik daarom lichtelijk verontrust te lezen. Lees verder →

Het zou mij absoluut niet verbazen als onze wijkagent van Kruunehe actief lid blijkt te zijn van de Hells Angels MC òf de Mongols MC òf de No Surrender MC. Of misschien wel van alle drie! Ik sta er trouwens evenmin van te kijken als die Kruse boa in z’n vrije tijd voorzitter is van de Jeffrey Herlings Fanclub, afdeling Reimerswaal. Lees verder →

Hij doet het nog steeds, mijn mobieltje. Een originele Microsoft Lumia 540, een paar jaar geleden gekocht bij de ALDI voor negenentachtig euro. Behalve voorzien van gas- en rempedaal, kan ik er ook mee bellen en Whatsappen. De rest van de functies gebruik ik niet. Weet ook niet precies hoe ze werken. Foto’s maak ik nooit, selfies dus al helemaal niet. Lees verder →

Amusant vond ik het bericht over die demonstratie van Antwerpse milieuactivisten tegen het bezoek van het cruiseschip ‘BALMORAL’, bouwjaar 1988. Men pikte het niet dat het schip de hele dag met draaiende dieselhulpmotoren voor de Scheldekaaien gemeerd lag, terwijl de automobilisten op diezelfde Scheldekaai met dieselauto’s van vóór het jaar 2006 voorbijreden een bekeuring van 150 euro konden krijgen. Tja, daar hadden ze toch wel een puntje! Lees verder →

Voor alle inwoners van Kruunehe die geregeld lekker gaan smikkelen tussen de Scheldes aan de Zandweg bij de familie Brevet, kwam de opmerking van minister Carola Schouten niet als een verrassing. Klopt hóór meisje, het eten is veel te goedkoop. Lees verder →

‘Zijn we toch weer ingetuind’ waren de legendarische woorden van Herman Tsjuiphof toen de Duitsers het winnende doelpunt scoorden in de WK-finale van 1974.                   Eén jaar eerder werd de kerncentrale van Borssele opgestart. Het ding zou veertig jaar mee kunnen. Werd er toen gezegd. Niet iedereen was even blij met atoomenergie, vooral niet met het afval. Maar Zeeuwen zijn èn flegmatiek èn gezagsgetrouw. Dus kwam er een kerncentrale en de rommel werd keurignetjes in het Covra-schuurtje opgestapeld. Lees verder →

Na een rondje door het Inkelse Bos blazen Pepe en ik altijd even uit bovenop de dijk. Pepe in het gras en ik op een betonblok. Met een magistraal uitzicht over de rivier. Samen mediteren wij daar dan over de zin van het leven en wat we die avond nog weleens zouden willen eten. Dat laatste is overigens nooit zo’n probleem, Pepe en ik lusten vrijwel alles. Lees verder →

Alleen al uit het feit dat er ooit een eerste en daarna een tweede wereldoorlog was, zou al geconcludeerd mogen worden dat er ook een derde wereldoorlog aan zit te komen. En vanzelfsprekend daarna ook weer een vierde, etc. Het gaat ongetwijfeld maar door met die wereldoorlogen. Lees verder →

Voor cijferneuker ben ik niet in wieg gelegd. Maar erger me wel aan slordige cijferinfor-matie. Er vallen waarschijnlijk veel getallen verminkt tussen kaai en schip door noncha-lante journalistiek. In diverse perspublicaties verschijnen blunders van wereldformaat. Lees verder →

De zomer heeft erg veel voordelen. Een van de weinige nadelen is echter dat zodra het even kan iedereen die een tattoo heeft, het kunstwerk ook zonodig aan de wereld wilt laten zien. Dus mouwloze shirtjes om vooral de fraaie huidbeschilderingen aan ieder-een te tonen. Korte broeken om vreemde illustraties op kuiten en dijbenen te laten bewonderen. Lees verder →

Aanvankelijk was de voorzitter er nog niet zo voor te porren. Die kan namelijk niet zwemmen. Tenminste niet meer… vroeger wel. Maar door zijn omvangrijke bulb zinkt ie tegenwoordig als een baksteen. Nadat echter een delegatie van Ons Boeregoed incog-nito weliswaar, vermomd als regenboogboeren, een rondje had meegevaren met de Gay Pride van Amsterdam, ging de kogel toch door de kerk. Lees verder →