Op mijn eigen onbeholpen manier heb ik al eens eerder geprobeerd om uit te leggen dat wij in Zeeland eigenlijk in een soort Belgische Westbank wonen. Wij hebben al 176 jaar niets meer over de Westerschelde te vertellen en als het in Antwerpen een beetje te hoog water wordt, moeten er weer dijken van een Zeeuwse polder worden doorge-stoken. De Zeeuwse delta wordt volledig beheerd door en voor Belgen. Het enige dat wij nog mogen doen is die rivier steeds dieper uit te baggeren om daarna een Hedwige-polder of de Waterdunen onder water te laten lopen. Dat gesodemieter duurt nu al zo lang dat wij Zeeuwen de ontkenningsfase allang zijn gepasseerd. Wij zijn een door Bel-gen geknecht volkje. Lees verder →

Mij bekruipt steeds meer het gevoel dat we in Nederland een zorgsysteem hebben waar de Maffia nog weleens stinkend jaloers op zal kunnen zijn. Elk systeem is tegenwoordig zeker zodra het geautomatiseerd is, enigszins fraudegevoelig. Maar ons vaderlandse zorgsysteem is het veruit het favoriete speeltje van zowel de grote machtige fraudeurs als van de onbeduidende kruimeldieven in ons luilekkere Zorgland. Elke kwaadwillende graait wat van zijn gading is en komt ruimschoots en straffeloos aan zijn trekken. Lees verder →

Als je in een dorp woont, krijg je te maken met dorpse mensen die zich druk maken over allerlei uiteenlopende dorpse zaken. ‘Dorps’ heeft in het Nederlandse vocabulaire om redelijk onverklaarbare redenen niet meteen zo’n flitsend imago. Met dorpsdokter, dorpspastoor of dorpswinkeltje worden meestal mensen of zaken betiteld die niet zo-veel zouden voorstellen. In relatie met wie of wat laat ik nu maar even in het midden. Want dat ‘stads’ superieur zou zijn aan ‘dorps’ is een volkomen misplaatst axioma, ergo, een onbewezen stelling. Lees verder →

In ieder mens schuilt wel een projectmanager. Ongeacht op welk niveau en met welk budget probeert ieder weldenkend mens bij de uitvoering van ‘een project’  toch zoveel mogelijk rekening te houden met de vooraf opgestelde begroting en zeker met het beschikbare werkkapitaal. Lees verder →

’s Avonds laat nog even de hond uit laten, heeft zo zijn bijkomstige voordelen.          Zowel voor mijn hond als voor mij. Terwijl Pepe elke grasspriet nauwkeurig besnuffelt, kijk ik omhoog en begroet al mijn oude vrienden. Vrienden waarop ik altijd kan vertrou-wen en mee kan rekenen. Het blijft altijd een overweldigend gezicht om ze allemaal weer terug te zien. Zolang het maar donker genoeg is en bij voorkeur onbewolkt.          Ik heb overigens nogal wat vrienden… een paar miljard en dan nog de rest nog niet eens meegerekend! Lees verder →

Morgen, vrijdag 16 oktober a.s. komt mijn tweede boek ‘De Benedictijn’ uit.                  Het is een zogenaamde  print-on-demand uitgave van Uitgeverij Boekscout.nl met ISBN 978-94-022-2077-3. Het boek zal binnenkort ook worden opgenomen in de collectie van de Zeeuwse Bibliotheek. Lees verder →

Begin de jaren tachtig voor de vorige eeuw was ik operationeel verantwoordelijk voor het aankoppelen van gastankers in de Vlissingse Sloehaven. Daartoe had ik o.a. een meerdaagse cursus gevolgd om een beetje verstandig met LPG om te gaan. De docen-ten waren beslist geen pure paniekzaaiers maar ze probeerden mij er wel van te door-dringen dat LPG een heel gevaarlijk goedje is. Het kan namelijk heel gemakkelijk ont-branden en daarna ontploffen… Lees verder →

De plek in Kruunehe die mij tot nu toe verreweg het meest bekoort, is De Punt. Weliswaar ver buiten het dorp gelegen op een respectabele afstand van dik anderhalve kilometer van de Johanneskerk, maar voor mij wel het episch centrum van de hele ge-meente. Overigens toen ik er de eerste keer kwam en zag dat die plek ‘De Punt’ heette, had ik meteen het idee dat ze ook die naam van Hansweert hadden gejat. Net als die veerdienst naar de Overkant, bijna zeventig jaar geleden! Lees verder →

Die verontwaardiging van de hele wereld over het gesjoemel met de uitlaatgassendata van een VW, vind ik nogal overdreven. Niet omdat ik nu toevallig VW zou rijden. Ik heb een ontzettend stinkende Mercedes Benz-diesel van vijftien jaar oud, waarmee ik sinds kort Utrecht al niet meer in mag. Daar zit ik verder ook niet zo mee, want in Utrecht zou ik nog niet eens gecremeerd willen worden. Lees verder →

Op 6 september 2012 postte op Facebook een gastvrij 15-jarig meisje uit Haren een uitnodiging voor haar Sweetsixteen-verjaardag op 21 september. In principe was de uitnodiging bedoeld voor al haar vriendjes en vriendinnen. Maar het sociale medium ging er mee aan de haal inclusief honderdduizenden jongelui die zich zodanig stierlijk vervelen dat zij de godganse dag niets anders doen dan dat narcistische Facebook afstruinen. Lees verder →