Er is nog een tijd geweest dat ik dacht dat de redactie van de PZC geen gelegenheid onbenut liet om vermoede misstanden in het Zeeuwse aan de kaak te stellen. Tever-geefs zal men nu in de burelen van de PZC/AD zoeken naar fanatieke gifkikkers van het formaat Bernstein & Woodward. Bij de PZC/AD vindt men nu nog slechts de ‘dedicated followers of His Master’s Voice’. De voor Zeeland echt bepalende zaken wor-den haastig onder het tapijt geschreven, zonder er diepgravend journalistiek handwerk op los te laten. Lees verder →

De Veerhaven van ‘Kruunehe’ heeft een dijk. En niet zo’n kleintje! Dat is maar goed ook want in 1953 spoelde hier het hele spul compleet weg. Er ligt nu een joekel van een dijk die bestand is tegen een paar eeuwen klimaatverandering. Het voortwoekerende broei-kaseffect, het smeltende poolijs en nog een hele rits onzinnige opeenvolgende verdie-pingen van de Westerschelde zullen de steile dijk van de Veerhaven voorlopig niet kun-nen deren. Evenmin mijn nacht- en gemoedsrust. Er is maar één probleempje… hóe kom je er in Godsnaam overheen? Lees verder →

Het nut van een organisatie als de Veiligheidsregio Zeeland staat als een paal boven water. Zeker nadat in 1953 bleek dat bij een grote ramp de crisisbeheersing en hulp-verlening totaal versnipperd en hoogst inefficiënt was. Dat heeft nogal wat levens ge-kost. Vreemd genoeg duurde het toch nog tot 2006 voordat er voor Zeeland een organi-satie werd opgetuigd die de hulpverlening voor rampen en calamiteiten centraal ging coördineren. De Veiligheidsregio Zeeland is er nu primair om de fysieke veiligheid van ons Zeeuwen te beschermen. Lees verder →

De cynicus zal misschien zeggen dat het wel erg lang geduurd heeft voordat het kwartje viel. Maar vandaag doe ik daar niet aan mee. Dit project van de eerste commerciële ge-tijdencentrale in Zeeland verdient beter. Lees verder →

In de vorige eeuw lagen er voor onze kust een hele rits knalrode lichtschepen die er mede voor zorgden dat de schepen veilig hun weg over de Noordzee konden vinden. Bakens in zee waren destijds de lichtschepen ‘Noord Hinder’, ‘Goeree’, ‘Texel’, ‘Ter-schellingerbank’ en langs de Duitse kust lagen nog ‘Borkum Riff’ en ‘Elbe I’.                   Het werden ook wel vuurschepen genoemd. Lees verder →

In het favoriete vakantieland van Nederlanders, Frankrijk, zijn ze er net op tijd nog ach-ter gekomen. Nadat de Côte d’Azur totaal verziekt was door het massatoerisme, is er hardhandig ingegrepen. Overal waar men dreigde te worden overstroomd door investe-ringen van recreatieondernemers, werd als de bliksem een ‘Parc National’  opgericht. Dus in de Alpen van de Haute Savoie, de lavendelvelden van de Provence of tussen de stieren en de flamingo’s van de Camargue mag er geen steen op een andere worden gestapeld, zonder tussenkomst van de beheerders van het ‘Parc National’. Lees verder →

Donald Trump is vooral gekozen door mensen die zich af wilden zetten tegen het esta-blishment. Ook de Brexit wordt eraan toegeschreven. De Yankees zijn druk bezig om er achter te komen wat het betekent om door een volslagen imbeciel te worden geregeerd. Terwijl de Britten nog raar op zullen kijken als ze inderdaad vreemd gaan. Dus door dat ondoordachte verzet tegen dat verafschuwde establishment kan je ook zomaar van de wal in de sloot terechtkomen.  Lees verder →

Elke vreemdeling die in dit land wil komen wonen, is verplicht om te integreren. Wel zelf betalen natuurlijk, we zijn Sinterklaas niet! Voor een Syrisch gezinnetje is dat ongeveer net zo duur als voor ons het behalen van een vliegbrevet. Dat rare rochelende keeltaal-tje dat wij trots ‘Nederlands’ hebben genoemd, moet dan ook worden aangeleerd. Even-als een nieuwe haring zonder te kotsen inslikken en foutloos in de maat met de handen op de schouders van de buurman de polonaise mee hossen. Ik geef het je te doen! Lees verder →

Op zondag 3 december 1978 meerde ik met mijn schip ‘Alida Smits’ af in de kleine haven van Takoradi in het West-Afrikaanse Ghana.                                                          De bedoeling was om daar zesduizend ton mangaanerts in bulk te laden voor Dagen-ham op de Theems, vlak voor London. Mangaanerts is een nogal zwaar goedje. De lading werd aangevoerd met bulktreinen en de belading zou niet langer dan drie dagen gaan duren. Dat was gunstig, omdat het met een berekende transittijd van zestien dagen betekende dat we op 23 december 1978 in Dagenham zouden kunnen aan-komen. Aangezien de hele bemanning dan zou worden afgelost, we dus ook precies op tijd voor de Kerst thuis konden zijn. Lees verder →

Via de scanner zit ik vaak te beluisteren hoe de verkeerspost Hansweert hier voor de deur de scheepvaart in toom houdt en in juiste banen leidt. Volgens mij doen ze dat over het algemeen uitstekend. Aldus een ex-navigator… Maar in dienstverlening is er een groot verschil tussen zeevaart en binnenvaart. Lees verder →

De gemeente Borsele had vroeger altijd nogal stevige burgemeesters. Dat moest ook wel want met de enige Nederlandse kerncentrale binnen de gemeentegrenzen was het uitkijken geblazen. De militante actievoerders van Greenpeace & Co hielden de gemoe-deren en de lokale veldwachters in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw voortdurend bezig. Lees verder →