Toen ik in november 1965 voor de eerste keer het statige kantoor van Gebr. Van Uden’s Scheepvaart & Agentuur Maatschappij B.V. aan de Rotterdamse Veerhaven in het centrum van het toenmalige Scheepvaartkwartier binnenstapte, vroeg de chique geuniformeerde portier in een balie met veel hout en koperwerk op neerbuigende toon… ‘Zo jongmens, wat komen wij doen?’                                                                    Dat zou die portier trouwens de daarna volgende twaalf jaar consequent blijven aan me blijven vragen. Hij had het imposante voorkomen van een schout-bij-nacht, maar blijk-baar het geheugen van een garnaal. Òf ik maakte totaal geen enkele indruk op hem, dat zou ook kunnen. Lees verder →

’s Morgens laat ik vaak het hondje uit samen met een vriend c.q. buurman die ik al decennialang ken vanuit het obscure Vlissingse havenwereldje. Behalve genieten van spelende hondjes, prachtige uitzichten over de rivier en onze gemeenschappelijke passie voor schepen, bespreken we ook uitvoerig en gedegen de toestand in de wereld. Beiden nog opgegroeid met mr.G.B.J.Hiltermann op zondagmiddag na het eten, laten wij dan alles wat het vermelden waard is de revue passeren. Lees verder →

Misschien dat ik een beetje weg zat te dutten, maar toen ik laatst op de televisie bij Radar de iets te blonde Antoinette Hertsenberg met schelle stem tekeer hoorde gaan tegen de invoering van een tweede PSD, schrok ik meteen klaarwakker.                   ‘Holy Mozes!’… zijn we hier net voor onze rust naar toe geëmigreerd, begint de PSD in de Veerhaven weer een nieuwe veerdienst, genaamd PSD2… Ik kon het me nauwelijks voorstellen. Welke idioot wil er nu nog vanuit Kruse Veer met een boot naar Perkpolder, die toekomstige gifbelt van Europa? Lees verder →

Heel gevaarlijk om iets niet te verstaan wat je wèl zou moeten horen. Want als je het niet goed hoort, niet begrijpt of maar gedeeltelijk verstaat, kan er wel eens iets mis gaan. Soms zelfs met gruwelijk rampzalige gevolgen. Lees verder →

Slechts antieke exemplaren zoals ik weten dat er ooit tijden waren dat het water in de winter bevroor. Sloten en kanalen lagen dicht en in Friesland schaatsten ze van stad naar stad. In de winter van 1963 was de Westerschelde bezaaid met ijsschotsen en lag het kruiende ijs hoog tegen de Vlissingse Nolledijk. De scheepvaart werd er zwaar door gehinderd. Lees verder →

Jemig, ik zit nog na te trillen op mijn stoel! Het vonnis van het WNF waarvan laatst het advertentieblaadje PZC kond deed, was er beslist eentje uit de categorie ‘right out of the blue’. Die zag ik echt niet aankomen!   We moeten hier wèg, hier uit Kruunehe, trouwens weg uit heel Zeeland! Lees verder →

Vanwege een drastische sanering van mijn boekenbestand ontstonden er weer wat op te vullen leemten. Zoals bijvoorbeeld voor het boek ‘Troebele Betrekkingen’. Een best-seller in spé van Roel Zijlmans. Geen klamme frivoliteiten of ongeloofwaardige sciencefiction, maar Zijlmans licht wel heel royaal de tip van de sluier op die hing over iets waarvan ik dacht toch wel het nodige vanaf te weten. Lees verder →

Een van de grappige aspecten van bloggen is dat je het eventueel actuele of latente misnoegen van je àf kunt schrijven. Het lucht op door af en toe stevig tegen een deur te schoppen om deze op een kiertje te krijgen. Soms lukt dat, soms ook helemaal niet. Met mijn bespiegelingen van een maandje geleden over de Vrijstaat Kruse Veer heb ik geprobeerd de bouwonveiligheid in onze wijk te profileren. Gewoon, omdat ik veiligheid altijd een bloedserieuze zaak vind. Veiligheid op een schip, in een haven of op/rond de bouwplaats was nooit een vrijblijvend iets. Daar hadden we ooit een overheid voor die daar strikt op toekeek. Dat is inmiddels voltooid verleden tijd. De terugtredende over-heid wil er de handjes niet meer aan branden. Lees verder →

Op 17 april 1971 werd ik tot mijn verbazing tot kapitein benoemd van het m.s.’Leuve-haven’, een fraai gelijnd coastertje van Van Uden uit Rotterdam. Met mijn vijfentwintig jaar zo ‘hrôôs’ als een hond met zeven lu…staarten, maar me ook pijnlijk bewust van het nog schrijnende gebrek aan ervaring. Lees verder →

Even voor sluitingstijd van die trendy Rotterdamse schoenenzaak kwam er nog een bekende en zeer gewaardeerde klant binnen. Een personality met een extravagante schoeiselsmaak, die zich op het laatste moment nog had gerealiseerd dat hij dringend een paar stappers nodig had. Voor de ceremonie die de kroon moest gaan zetten op zijn nog prille politieke carrière. Daar kon je tenslotte niet op een paar afgetrapte gympies naar toe… Lees verder →