Het jaar 2017 is straks voorbij. Ook na mijn 126 blogs van dit jaar met 88.295 woorden en bijna 35.000 views van lezers aan wie ik dank en erkentelijkheid ben verschuldigd voor hun attentie. Speciaal ook lezers in UK, USA, België, Frankrijk en natuurlijk de fans van het eerste uur in Portugal.                                                                                De blog gaat in 2018 verder als een weekblog, die elke zaterdagmorgen zal worden gelanceerd. De inhoud blijft minimaal 700 woorden en zal zoals gebruikelijk (n)ergens over gaan… Lees verder →

Na Van Uden, mijn eerste rederij, trad ik op 1 september 1977 zegge en schrijve één straat verderop in dienst van Genchart. Een managementkantoor dat de rederijzaken regelde voor alle schepen van de rederij Smits Shipping. Genchart bestond op dat moment nog slechts één jaar. Geen roemruchte historie dus, zoals Van Uden. Maar wel ambitieus met een aantal gloednieuwe projectschepen, plus een uitpuilende order-portefeuille voor een serie nieuwbouwschepen. Lees verder →

Uitkijkend over de Kruunegse Veerhaven, het Zuidergat en de Overloop van Hansweert heb ik me al een aantal keren serieus afgevraagd of hiermee de cirkel rond is. Eerlijk gezegd, weet ik dat niet. Ook niet of mijn levenscyclus sowieso wel een cirkel kan wor-den genoemd. Een cirkel is namelijk een volstrekt regelmatige figuur. En zo zou ik mijn levensverloop toch niet bepaald willen omschrijven. Lees verder →

De jaarwisseling is altijd een oergezellige bedoening om met zijn allen reikhalzend naar uit te kijken. Dat is een van die momenten van het jaar dat het beste van onze samen-leving zich prominent manifesteert in allerlei jolijt en genoeglijkheid… Daarom zijn bij de politie alle verloven ingetrokken, de eerstehulpposten van de ziekenhuizen volledig bemand, de ambulancebezettingen op volle oorlogssterkte en alle brandweerkorpsen in opperste staat van paraatheid… Eigenlijk heeft de jaarwisseling in Nederland meer het kenmerk van een vooraf aangekondigde terreurdaad. Lees verder →

‘God bless’ het digitale foefje ‘Uitzending Gemist’, want ik wist helemaal niet dat Naomi Klein door Twan Huys zou worden gefileerd in zijn College Tour. Vanaf het moment dat ik een aantal jaren geleden haar boek ‘De Shockdoctrine’ las, ben ik een fervent bewonderaar van deze Canadese powerwoman. Overigens werd Klein niet door Huys gefileerd, deze dame laat bepaald niet met zich spotten, laat staan fileren. Lees verder →

Terwijl ik nog maar steeds dankbaar mijn  huidige zegeningen aan het tellen ben en dat zijn er nogal wat, probeert de wereld om me heen voortdurend op allerlei  mogelijke manieren te benadrukken dat ik als babyboomende pensionado wel bij een erg asociale probleemgroep behoor. Qua reputatie ongeveer te rangschikken tussen de Hells Angels en de F-side van Ajax. De genadeloze gepensioneerdenplaag die Nederland thans teistert, heeft een groot aantal verderfelijke verschijningsvormen… Lees verder →

Omgaan met autoriteiten vraagt soms enige soepelheid van geest. Dat was vooral het geval op het eiland Cuba in de zeventiger jaren. Cuba was nogal communistisch en dat merkten wij altijd als we met de ‘Coolhaven’ in een Cubaanse haven binnenkwamen. Lees verder →

Nogal eufemistisch noemde de Christen Unie in Reimerswaal het een voornemen om de lokale democratie een spectaculaire oppepper te geven. Brandend van nieuwsgierig-heid trotseerde ik begin december de stikdonkere avond en toog richting de partij-meeting in Waarde. Daar ging het namelijk gebeuren en dat wilde ik voor geen goud missen. Lees verder →

Met een aantal Kruunegers van gevorderde leeftijd zat ik in de wachtkamer van onze dokter. Sommigen kenden elkaar, anderen niet, maar het gesprek ging al snel over de kwalen. Kwalen die senioren nu eenmaal op een kwaaie dag kunnen overvallen. Zelf vind ik het heel opmerkelijk dat er in Kruunehe zulk praatgraag volk woont. Lees verder →

De uitvoering van veel maatschappelijke regelingen zijn door ’s lands regering de laatste jaren gedelegeerd naar de gemeenten. Daar zaten beslist allerlei nobele gedachten achter. Het generale idee was misschien wel dat gemeenten beter in staat zouden moeten zijn om de regelingen op maat uit te voeren. De afstand tussen overheid en burger is op gemeentelijk niveau minder. Dat zou de efficiency van de uitvoering  ten goede moeten komen en dat levert tevreden burgers op. En dat is tenslotte het ultieme streven van de overheid, zo staat althans in elk regeerakkoord. Lees verder →

Misschien een redacteur van de PZC met Engelse humor die de cryptische kop boven het artikel zette dat op 24 november ‘alléén de mannelijke leden’ van onze Kruunegse heibelkerk zouden worden bijgepraat over de  kerkscheuring? Tenslotte… ‘A dirty mind is a joy forever!’                                                                                                                   Heel enerverend als er een uitnodiging in de brievenbus valt om als ‘mannelijk lid’ een kerkelijke bijeenkomst bij te komen wonen. Het ene lid zal stijf staan van de zenuwen en de ander misschien slap van het lachen bij het vooruitzicht om samen met al die andere mannelijke leden in een fundamentalistisch-christelijke kerk te moeten aan-horen waarom precies een diaken en een dominee elkaar voor rotte juun uitmaken. Lees verder →