Coll de Rates met skihut en rechts daarboven Ibiza.

Een prachtig toeristisch autoritje gaat vanuit Altea la Vella via Calpe en Parcent omhoog naar de Coll de Rates. Hoogte rond 650 meter met een ruim parkeerterrein naast een restaurant dat zomaar in Oostenrijk als skihut dienst zou kunnen doen. Ook een favoriete klimroute voor grote aantallen profwielrenners die elk jaar in de winter in deze streken de kuiten weer soepel komen maken. Lees verder →

Als je tegenwoordig iets onbenulligs via internet besteld, wordt er omgaand een mailtje gestuurd om acuut de klanttevredenheidsenquête in te vullen. Duurt altijd maar een paar minuutjes… De tevreden klanten worden daar dan weer knap chagrijnig van. Lees verder →

Hier, op een avond in Altea, ben ik over de nieuwe Messias gestruikeld. Hij heet Klaas. Geen Spanjaard en heeft derhalve ook geen enkele relatie tot Sinterklaas. Klaas van Egmond, van professie hoogleraar milieukunde aan de Utrechtse universiteit en ex-directeur van het RIVM. Deze Klaas van Egmond openbaarde zich aan mij in een uitzending van het TV-programma Nieuwsuur. Daar gaf hij een vlijmscherpe analyse van de actuele stikstofontreddering en de PFAS-hysterie. Zo onverbloemd worden de feiten slechts Messiaans benoemd! Lees verder →

De wandeling vanuit ons appartement in Altea la Nova naar het dorpje Altea la Vella is van een vijfsterrenniveau. Een dalende tweeëneenhalve kilometer langs heuvels, rotsen en pijnboombossen. Onze dorst lessend bij de ‘Fonte del Garroferet’ zien we het spierwitte dorpje Altea la Vella slaperig schitteren op een heuvel. Na het passeren van de veertien Staties van de Kruisweg bij de ingang van het dorp, lopen wij een fraai geplaveid straatje in. Om daarna te stuiten op een van de bestbewaarde geheimen van Altea la Vella. Lees verder →

Wat de A58 voor Zeeland is, is de AP7 voor het hele oosten van Spanje. De enige doorgaande wegverbinding in noord-zuid richting langs de Spaanse oostkust. Van La Jonquera aan de Franse grens tot aan Algeciras, recht tegenover de rots van Gibraltar. Totale lengte bedraagt 1007 kilometer. Vanuit ons appartement zien wij de AP7 in de verte zich langs Benidorm slingeren. Lees verder →

Prachtig mooi weer was het, die eerste dagen van november. Tot rond de 27 gr.C. Ons ritueel bestond er dan uit om elke morgen rond half elf naar de boulevard van Altea te rijden. Daar gaat mevrouw dan aan het strand in zee zwemmen, temperatuur nog steeds 21 gr.C. Mevrouw is in een eerder leven ongetwijfeld een zeehond geweest. Een dag niet gezwommen, is een dag niet geleefd! Lees verder →

Eergisteren, 10 november j.l. gingen de Spanjaarden voor de vierde keer in vier jaar naar de stembus. Om een parlement van 350 zetels te kiezen. Spanje heeft het wel een beetje gehad met al dat stemmen. In april 2019 kwamen nog 75 procent van de 37 miljoen Spaanse stemgerechtigden opdagen. Eergisteren 69,8 procent. Lees verder →

In 2009 liepen wij over de boulevard van Altea en zagen tegenover de ingang van de jachthaven en de Club Nautico een restaurant. Met een overdekt terras, een bord met het ‘Menú del Día’ en met de naam ‘Sabor’. Een dagmenu voor € 15,00 dat er heel aardig uitzag. Toch maar eens geprobeerd en zo is een relatie begonnen. Lees verder →

Er zijn altijd mensen nodig om op de trommel te slaan… zoals Jeremy Rifkin! Een paginabreed artikel over hem in de ‘El País’ i.v.m. de impact van de Green New Deal voor Spanje. Jeremy Rifkin is een vermaarde Amerikaanse econoom, sociaal-theoreticus, politiek adviseur, schrijver, maar vooral een ontzettend vasthoudende milieu- en klimaat activist. Lees verder →

Op 1 november was het hier in Spanje weer ‘El Dia de todos los Santos’, Allerheiligen. Een nationale feestdag en het feest van de overledenen. Op Allerheiligen eren de Spanjaarden hun doden en doen dat heel zichtbaar met een prachtige bloemenzee op de begraafplaats, ‘El Cementario’. Lees verder →

In oktober 2014 ontmoetten wij hier in Altea op het strandje van Cap Negret twee Spaanse echtparen waarmee we het prima konden vinden. Met José Sanchez en zijn vrouw Vincen. En met José en Carolina Gonzalo. Beide Spaanse caballeros heetten dus José, afgekort ‘Pepe’. Iedereen sprak vlóeiend Spaans. De kleinste, José Sanchez, werd gemakshalve ‘Pepito’ genoemd. Leuke mensen, dagenlang veel afgelachen en veel appeltaart, tapas en flessen Cava soldaat gemaakt. Lees verder →