Alleen een provinciaal gedeputeerde met politieke suïcidale neigingen zal voortaan in Zeeland nog ergens een stukje weg aan laten leggen. Zelfs een fietspaadje kan je hier de kop al kosten!                                                                                                              Kees van Beveren (CDA) slierde als gedeputeerde in 2015 smadelijk onderuit over de aanlegkosten van een verdubbeling van de Sloeweg. Kees van Beveren, samen met Ben de Reu ook wel de Gebroeders Dalton genoemd, verdween ijlings door de zijdeur. Nooit meer iets van Kees gehoord. Volgens ingewijden werkt ie nu als assistent-bibliothecaris op de Bibliotheek van Zeeland in Middelburg. Indien daar nog een paar vacatures zijn, is er toch nog kans op een zachte landing voor Harry van der Maas (SGP) en Jo-Annes de Bat (CDA)… Lees verder →

Mooi weer eergisteren, stevig briesje en een dikke blauwe boot. De van Antwerpen afvarende ‘CMA CGM America’ onderweg naar Vlissingen. Een medium-size container-schip varende onder de vlag van Malta, gebouwd in 2006, 52.683 DWT en 4.303 TEU. Een van de vele schepen die onze ramen op Kruse Veer dagelijks passeren. Maar op deze waren wij trots. Gewoon trots, heel doodgewoon. Lees verder →

Om bij Eva Jinek aan de late babbeltafel te worden uitgenodigd, moet je toch minimaal wel over iets een kleinigheidje te vertellen hebben. De gepokte en gemazelde Rotterdamse burgemeester Ahmed Aboutaleb en de vermaarde IC-specialist Diederik Gommers waren er weer speciaal voor uit Rotterdam gekomen om voor de zoveelste keer te proberen zinnige zaken over de situatie rondom Covid-19 te vertellen. Maar zij hadden natuurlijk niet op Famke Louise gerekend. Daar hadden zij, net als ik, vast ook nog never nooit van gehoord. Lees verder →

Het spichtige vermoeden had ik al langer, maar nu weet ik het zeker dat mijn blogs in elk opzicht superieur zijn aan de Troonrede. Tróónrede..? Inderdaad ja…de Troonrede! Dat fakeverhaal dat jaarlijks hakkelend door de Majesteit aan het volk wordt voor-gelezen. Onzin of kapsones? Absoluut niet, de feiten spreken voor zich! Lees verder →

Een levenslange verslaving! Toen ik als snotneusje op de Hansweertse  ‘bewaerschole’ van Juffrouw Timmermans zat, ging ik zodra het schooltje uitging direct met m’n vriendjes naar de Hansweertse Punt. Om fikje te stoken en naar schepen te kijken!      Het kunnen noteren van de namen van de voorbijvarende schepen was voor mij toen dé stimulans om te leren schrijven toen ik daarna ging studeren aan de ‘hrôôte schole’ van Meester Holster. Ik vrat me destijds helemaal klem aan beschuit om toch maar vooral alle scheepsplaatjes van de Hooimeijer’s Beschuit te pakken te krijgen. Kortom, ik was al vroeg van het padje. Lees verder →

Ook wel eens opgevallen? Mensen die alles als hun persoonlijk eigendom beschouwen, verbaal of schriftelijk. Ministers die het over ‘mijn’ ambtenaren van ‘mijn’ departement’ hebben. Burgemeesters die heel bezitterig met ‘mijn’ stad gemakshalve de hele gemeente lijken te hebben geconfisqueerd. Zeker als dat soort figuren zich in de pers roeren, krijg je sterk het idee dat zij het allemaal in hun dooie eentje moeten zien te runnen. Lees verder →

De hittegolven van 2020 hebben kraakhelder aangetoond dat er in NL nog hoopjes werk te doen valt. Iets wat je natuurlijk tijdens een hittegolf dus absoluut niét moet doen, daarover later meer. Nederlanders zijn legendarisch eigenwijs en tijdens een hittegolf wreekt zich dat. In NL lopen wel anderhalf miljoen honden als huisdier rond en wij zouden allereerst eens moeten beginnen om het hittegedrag van onze Fikkie’s, Pluto’s of Lulu’s te bestuderen. Lees verder →

Een bezorgde hoofdredactionele waarschuwing laatst in de PZC die wat merkwaardig overkwam… Alsof de Vlaams-Nederlandse Schelde Commissie (VNSC) ooit ook een suggestie zou doen of zou willen overwegen om de grotere containerschepen voortaan maar gewoon naar Zeebrugge of Rotterdam te sturen! Onzin…de VNSC beschermt juist angstvallig de economische  belangen van Antwerpen en in de slipstream de andere Scheldehavens. Lees verder →

Wat hebben Ferd Grapperhaus, Geert Wilders en ik met elkaar gemeen?                      In ieder geval niet de kapper. De ene is zo kaal als een biljartbal en die andere heeft de restanten van een tropische orkaan op z’n hoofd. Ik heb trouwens niet eens een kapper. HMS gaat er om de vier weken met de heggenschaar overheen en loop ik er weer als het heertje bij. Samen hebben wij wel een idee hoe in NL het verschijnsel Justitie werkt. Dat werkt dus absoluut voor geen meter! Voor Geert en ik is dat wat minder rampzalig dan voor Zijne Excellentie F. Grapperhaus. Lees verder →

Het antwoord op die vraag kennen velen van ons nog wel. De allereerste beelden van de brandende WTC-torens bleven bij ons allemaal nog lang op het netvlies staan. Zes jaar ervoor hadden wij bovenop het imposante World Trade Center genoten van het fenomenale panorama van Manhattan, Brooklyn, Hoboken en de verre omtrek van New York City. Een stedentrip om heel geniepig aan de viering van mijn Abraham-verjaardag te ontsnappen. De vernietiging maakte nog veel meer indruk als je zelf aan de voet en later op het ruim vierhonderd meter hoge panoramadeck van die kolossale gebouwen hebt gestaan. Lees verder →

Nadat eerst lachebekje minister Wouter Koolmees smadelijk in het stof had gebeten met zijn verbod op het door de bemanning uitvoeren van werkzaamheden aan boord van een cruiseschip op een Rotterdamse scheepswerf, gaat nu ook de Rotterdamse gemeenteraad in de fout. Opgehitst door mijn oude sociale sparringpartner van weleer, vakbondsextremist Niek Stam, heeft men sjorwerkzaamheden door eigen bemanning aan boord van kleinere ‘shortsea’ schepen, in de Rotterdamse haven verboden.        Ongeveer even ridicuul als de Reimerswaalse gemeenteraad zou beslissen om een ingenieurstitel te verplichten voor elke Poolse perenplukker, alhier. Lees verder →

Achteraf had ik er spijt van. Best aardig septemberweer en dan ga ik weer zonodig een halve middag op m’n laptopje naar neuzelende jongelui van de Zeeuwse Provinciale Staten zitten staren. Had eerlijkgezegd wat politiek vuurwerk verwacht. Vanwege ons lokale paracetamol-project Zanddijk. Het bleek echter maar een fletse bedoening te zijn van een bubbeltje politieke vedergewichten. Lees verder →

Na vijf jaar Kruunehe werd ik er toch nog door verrast. In een zomerzonnetje op mijn balkon viel mijn oog erop. De kop tiggerde…‘Het water staat de zeevaart aan de lippen’. Mooie metafoor overigens! Over de onrust en wanhoop van alle zeevarenden die vanwege Covid-19 vastzaten op hun schepen, honderdduizenden wereldwijd. Maar verder kwam ik de tekst van het artikel niet meer in!  Wel een korte boodschap van de hoofdredactie van het Reformatorisch Dagblad… ‘Vandaag geen nieuws!’  Lees verder →

De mooiste klapbanke van Kruunehe staat bovenop de dijk, aan de westelijke hoek van de Veerhaven, bij dijkpaal 216. Begin juni 2015, na eenenzestig jaar toch weer terugge-keerd in Kruunehe kreeg ik daar ’s morgensvroeg om vijf uur in de ochtendschemering ook mijn allesoverweldigende ‘Back-to-the-Roots’-visioen. Genietend van een in het gras ravottend piepjong Kooiker-puppy, daalde het geruststellende gevoel in eindelijk weer terug te zijn waar ik hoorde. Lees verder →

Na minutieus speurwerk mijnerzijds in een aantal representatieve openbare toiletpotten, lijkt de conclusie gerechtvaardigd dat een overheid, ongeacht wie, waar of welke, evenveel zelfreinigend vermogen heeft als een pleeborstel. Pas als de shit zichtbaar is, wordt ie weggepoetst. Maar dan is de pot schoon en zit de shit aan de borstel… Enne, wie óh wie zorgt er dan weer voor een schone pleeborstel? Lees verder →