Zet je maar schrap voor een kleine achthonderd superlatieven! Want het gaat weer’s over Pepe..! Hadden wij natuurlijk destijds nooit kunnen verzinnen, maar dé perfecte remedie om een pandemie-lockdown fluitend door te komen, is een hond! Daar zijn intussen al veel meer mensen achter gekomen. Alle asielen stromen leeg en de illegale puppyhandel floreert als nooit tevoren. Dat zijn beiden toch hele kwalijke zaken want of dit nu zoveel toegewijde hondeneigenaren oplevert, is nog maar de vraag. Lees verder →

Het lijkt wel of Zeeland zich toch een beetje geneert. Zelfs schaamt…Over die rare verkiezingsuitslag van 17 maart j.l. Wordt nogal besmuikt over gedaan. Weinig over gepraat. Iedereen kijkt wat schichtig om zich heen. Beetje uitkijken! Zelfs je bloedeigen buurman zou zomaar VVD gestemd kunnen hebben! Lees verder →

Omdat de ambtenaren van de gemeente Reimerswaal het gewoon veel te druk hebben om zich ook nog eens bezig te houden met de heffing van OZB-zaken, afvalstoffen en rioolgebruik, hebben zij dit gedelegeerd aan Sabewa Zeeland in Terneuzen.            Maar omdat ook bij Sabewa Zeeland iedereen tot ver over de oren in het werk zit, voornamelijk met het behandelen van bezwaarschriften, hebben ze volgens goed ingelichte bronnen de effectieve heffing ook weer uitbesteed aan een collegabedrijf in Terneuzen, de Betho. Lees verder →

Je kan tegenwoordig echt die PZC niet openvouwen, c.q. downloaden of er springt weer een vette headline naar voren over een bestuurlijk relletje in het Reimerswaalse. Reimerswaal heeft volgens onze provinciale tabloid een hoog gesodemietergehalte. Kerk en staat vechten onderling in de Zeeland katern om de koppen. Lees verder →

Even schrikken van die kop in de NRC…‘De Atlantische Oceaan doet raar’. Oceanen zijn eeuwigheidsverschijnselen en horen helemaal niet raar te doen. Want als die nou ook al raar gaan doen…? Lees verder →

In de maand oktober wanneer wij normaliter in Spanje aankomen, is het aan de Costa Blanca drukker dan het ooit het hele jaar in de gemeente Veere wordt. Soms best wel even zoeken naar een vrij parkeerplekje in Altea of Calpe. Maar het lukt altijd wel. Parkeren is overal vrij, kost niets, ook niet op de boulevards langs het strand. Nergens parkeermeters en ook het parkeren in de goed geoutilleerde parkeergarages van de supermarkten is kosteloos. Lees verder →

Het nieuws, ooit een stijlvolle compositie van gesproken tekst met beelden, wel of niet bewegend, is de laatste tijd vervangen door een eindeloze droge opsomming van cijfers en percentages. Een van de kankergezwellen van de digitale revolutie is de excessieve productie van vergelijkende cijfers en  percentages. Lees verder →

Een vroege windstille maartse zondagmorgen deed mij wandelend langs de kalme rivier en een door de voorjaarsvorst wit uitgeslagen dijktalud, terwijl Pepe zich druk sanitair amuseerde, tot de conclusie komen dat de wereld om mij heen haast tastbaar volmaakt en prachtig was. Alles wat er moest zijn, was er. Niks meer aan doen. Het is perfect zo, het is klaar. Lees verder →

Jo-Annes de Bat is ook weer uit de kast gekomen. Niet met de deur op een kiertje…wágenwijd open! Jo-Annes was schielijk de kast ingedoken om zich een tijdje gedeinsd te houden na alle twijfel over zijn integriteit in het Zanddiek Dossier.                                De kastdeuren bleven potdicht totdat het stof dat door het illustere Kruse Cocktailtrio, Verbree, Wiskerke & Rijks was opgeworpen, weer een beetje was weggewaaid. De kust leek blijkbaar weer veilig. Het wat schlemielig gebutste imago moest weer wat opge-poetst. Lees verder →

In de huidige Tweede Kamer met honderdvijftig zetels zitten bij elkaar vijftien verschil-lende partijen. De zes kleinste partijen hebben samen dertien zetels. In Den Haag noemt men dat dan vergoelijkend ‘democratische diversiteit’. Bij ons Kruunehe heet zoiets…’een rotzooitje’. Voor de aanstaande verkiezingen half maart hebben zich echter in totaal zevenendertig partijen op de kieslijst weten te plaatsen. In Den Haag noemt men dat trots ‘een naoorlogs record’. In Kruunehe…’een nòg groter rotzooitje’.              Dit schreeuwt om een kiesdrempel! Lees verder →

Als kapitein van schepen moest ik ooit honderden uren door potdikke mist varen. Op het moment dat al het waarneembare om ons heen verdween en alleen het voorste toplicht nog straalde, gingen we over op mistnavigatie. Urenlang en als het tegenzat dagenlang. Visuele impressies waren weg. Alleen techniek kon ons er nog doorheen helpen. De beide radars, de automatische piloot, een gestaag dreunende hoofdmotor. Daarop moesten wij vertrouwen. Tijdens het sturen door de mist bleef het altijd sereen stil op de brug. Stuurlieden keken mee op de tweede radar, uitkijken tuurden ingespan-nen naar niets, niemand had nog babbels. Sturen in de mist is teamwork van mens en techniek. De sweeps van de radars waren onze belangrijkste zintuigen. Onze alziende elektronische ogen. Lees verder →

Op de eerste zonnig dag van maart toog ik weer maar eens richting Bath. Inmiddels wellicht genoegzaam bekend… Ik ga daar dus niet golfen en heb daar ook echt geen maîtresse, respectievelijk een bijzit. Dat laatste ter algemene kennisgeving, beslist geen uitnodiging voor alle wilde wuuven van Bath om me dan met open sollicitaties te gaan lastigvallen. Mijn bezoekjes aan Bath hebben uitsluitend nog te maken met maritieme passie en fotografiedriften. Er stonden afvaarten en doorvaarten gepland van een flink aantal containerreuzen…dus ik stond op scherp! Lees verder →

Vroeg of laat hebben wij zo’n ding allemaal een keer nodig. Als ondersteuning…om niet te vaak ondersteboven te kieperen. Voor als het niet meer lukt om alleen fatsoenlijk overeind te blijven en rechtuit te lopen. Een helpende hand, een stevige arm, een wandelstok of een paar krukken. Allemaal middelen ter ondersteuning die in vroeger tijden uitstekend voldeden. Natuurlijk, instabiliteit is een typische seniorenkwaal. Lees verder →

In afwachting van de passage van ‘MSC Regulus’ die met de volgende recorddiepgang van 15,70 meter heelhuids in Antwerpen terecht moet zien te komen, bezondig ik me ondertussen aan een spelletje. Tenminste, het lijkt tot nu toe eigenlijk meer op een spelletje. Toekomstplaatjes schetsen hoe Zeeland er op het eind van de eenen-twintigste eeuw uit zal zien! Klimaatverandering en zeespiegelverhoging zullen er voor zorgen dat Zeeland cosmetisch zal moeten worden bijgepleisterd. Alleen onze naam al… zee & land! Dat wij nu in een uitdagend eeuwtje zitten, is wel duidelijk. Daarom laten allerlei visionairs hun toekomstvisies op ons los. Voorlopig nog pro forma. Lees verder →