Vandaag zou Melissa dertig jaar oud zijn geworden. Dat heeft nooit zo mogen zijn… Melissa is al op 27 oktober 1992 overleden, slechts veertien maanden jong. Een klein kindje dat ik zelf nooit heb gezien. Maar dat ik toch in mijn hele leven niet zal kunnen vergeten. Zoveel indruk heeft haar dood op mij gemaakt. Lees verder →

Het geruchtmakende IPCC-rapport is uit. Om te bevestigen wat iedereen allang wist. Het klimaat verandert, steeds sneller en dat schijnt toch echt ook onze schuld te zijn, van de homo sapiens. Het weer wordt extremer met hittegolven, tropische regenbuien, orkanentracks schuiven noordelijker op, apocalyptische bosbranden, desastreuze droogten, etc. Dat zijn helaas geen voorspellingen, het gebeurt nú al. Eind deze eeuw is het hier helemaal zo gezellig niet meer. Lees verder →

Pepe heeft probleemloos vijf jaar s nachts in een chique ruime bench geslapen. Totdat ie zelf vond dat hij vast nòg lekkerder bij ons op het voeteneind van het bed zou liggen. Als een Kooiker dat vindt, is elk eventueel bezwaar daartegen volstrekt zinloos. Pepe voelt dus eerst voorzichtig met z’n poot naar lichaamsdelen waarop hij maar beter niet kan gaan liggen en gaat dan tevreden snurken. Wij ook. Lees verder →

Wat je ook probeert, je raakt hier echt niet uitgekeken op de folklore van Kruse Veer!  Het ene fascinerende evenement na het andere trekt voorbij. Iedereen die dacht dat het hier aan de Veerhaven een ingeslapen dooie boel was, is notoir onwetend. Lees verder →

Ben digitaal geabonneerd op de NRC en de PZC. Scroll liever dan dat geworstel met onwillige papieren pagina’s. Mijn echtgenote kan niet zonder papieren PZC, vanwege de puzzel. Dus verlossen wij onze buren op die manier dagelijks van een oudpapier-syndroom. Er zitten de nodige verschillen tussen de digitale NRC en PZC. Redactioneel vanzelfsprekend, maar bij de PZC gebeurt geregeld iets wat bij de NRC nooit gebeurd. Als ’s morgens de digitale regiopagina ‘Bevelanden’ van de PZC wordt geopend, kan het gebeuren dat er helemaal niks nieuws staat. Allemaal  dezelfde items die er ook de vorige avond al op stonden, niets meer bij gekomen. Alleen de reclames zijn natuurlijk anders. Sommige items blijven soms ook wel eens wekenlang ‘hangen’. Waarschijnlijk omdat er niets of te weinig in de regio is gebeurd. Lees verder →

Aan zeelui kan je het normaliter altijd gerust overlaten. Die worden van jongs af opge-voed met het aloude zeemansadagium…’Aan loef moet je loden en gissen, aan lij loggen en pissen!’. Dat laatste geldt ook voor het produceren van vieze onwelriekende luchtjes. Daarom, op de zeldzame momenten dat ik nog weleens in het openbaar last heb van een onbeheersbare vorm van flatulentie, probeer ik toch altijd om de wind pas te laten glippen als ik mij schielijk ter lijzijde van het gezelschap heb gemanoeuvreerd. Wel zo galant, tòch? Lees verder →

Ben er net als Cristiano Ronaldo, niet bepaald gek op…op Coca Cola. Hangt altijd een raar imago omheen. Als een erkend antiroestmiddel met een geheim recept. Als je het niet zo nauw met het welzijn van je kinderen neemt, moet je ze vooral veel Cola geven! Toch heb ik er nog eens een paar jaar hele leuke zaken mee gedaan. Als de storage-keeper van alle Coca Cola-grondstoffen voor de bottelarijen van West-Europa. Hadden tienduizenden tonnen Coca Cola-spul in opslag, afkomstig uit Ierland. Wat daaraan dan zo leuk was..? Coca Cola betaalde probleemloos onbeschoft hoge tarieven! Lees verder →

Mijn Ierse collega-stuwadoor uit Dublin, keek me wat ongelovig aan. The honourable gentleman was bij ons op werkbezoek. Hij had blijkbaar goede referenties gekregen omdat wij samen, zonder concurrenten te zijn, voor dezelfde klant werkten, The Irish Dairy Board. Hij was vooral geïnteresseerd hoe wij ons met Flushing Stevedoring  hadden gespecialiseerd in het ‘foodrelated cargo’ segment. Lees verder →

Wat doet de modale sportvlieger zoal op zijn vrije zaterdag? Meestal al vroeg naar het vliegveld Midden-Zeeland gaan. Om bij mooi weer te gaan vliegen of anders aan de bar van de vliegclub bij een bak koffie slap te ouwehoeren of wat bij de diverse bedrijven te koekeloeren of er nog iets te beleven viel. Vliegwerk Holland was zo’n bedrijf.            Repareerde en onderhield allerlei soorten vliegtuigen. Altijd interessant om onder al die motorkappen te gluren en mijn technische kennis, die overigens minimaal was, wat op te krikken. Domme vragen stellen aan de monteur van dienst die deze zaterdag weer de sjaak was. Toen ging de telefoon…! Lees verder →

De moord op Peter R. de Vries was als de voorziene dood van een extreme berg-beklimmer. Heeft zijn best gedaan om het te voorkomen, maar uiteindelijk achterhaalde het noodlot hem toch. Dat noodlot heette Delano Geerman, een verder onbeduidend 21-jarig crimineeltje uit Rotterdam. NL was in shock, de koning, de minister-president, de minister van justitie, de burgemeester van Amsterdam, wij allemaal eigenlijk.              De bloemenzee was groot, het afscheid in Carré indrukwekkend, de uitvaart triest en verdrietig. Terecht…Peter R. de Vries was een imposante lefgozer met de mindset van een pittbull. Hij had meer lef in één teennagel dan velen van ons in ons hele lijf. Maar dat heeft ‘m ook de kop gekost. Lees verder →