Elc sinen dike!

Beetje laat misschien voor iemand die als zevenjarig snotneusje op zaterdagmiddag, 31 januari 1953, de oude schippers schuilend voor de stormwind naast het café van Schothorst op de Hansweerstse zeedijk, hoorde zeggen dat het bij het volgende hoog-water weleens helemaal verkeerd zou kunnen gaan.                                                      Beetje curieus ook voor iemand die dus zelf ‘De Ramp’ heeft meegemaakt, gezien èn beleefd. Die veel ellende in de polder van Kruunehe zelf zag, de totale verwoesting van de Veerhaven, de ‘Willemsdorp’ midden in de polder en alle dode koeien tegen de oprel van de Zandweg bij het huis van de dierenarts, dat ‘Inter Scaldes’ heette en later als drie sterren restaurant furore zou maken.                                                                        Haast ongelofelijk voor iemand die de hele nasleep van de Ramp lijfelijk meemaakte en later dacht er toch veel over gehoord en gelezen te hebben.                                          Maar die pas na het lezen van het boek ‘De Ramp’ uit 1992 van Kees Slager na achtenzestig jaar een ècht goed overzicht kreeg wat er toen overal was gebeurd. Een bevestiging van het nodige dat al bekend was of waarvan alleen vage vermoedens bestonden. Maar ook veel nieuwe feiten en verhelderende inzichten. Nu lezend vanaf een veilige hoogte van bijna tweehonderd meter boven de zeespiegel aan de Costa Blanca. Lees verder

De Big Five van Altea la Nova

Begin de jaren negentig van de vorige eeuw zijn wij twee weken in Kenya en Tanzania zo’n vijftienhonderd kilometer de savannen van de Serengeti doorgerost op jacht naar de Big Five. De buffel, de leeuw, de neushoorn, de olifant en het luipaard !              Prachtige foto’s geschoten, natuurlijk geen enkel beest. Lekker vrij laten rondlopen in die indrukwekkende natuur.                                                                                                Maar ook hier rond Altea la Nova genieten wij dagelijks van een exotische dierenwereld. Iets anders dan in de Serengeti weliswaar. De enige van die Afrikaanse Big Five die wij hier ook hebben gespot, was een lui paard dat dromerig in het zonnetje stond te soezen ergens op een dor grasveldje achter Altea la Vella… Lees verder

Geel of rood… Spaanse kleuren bekennen

Ook Spanje heeft van het NL-Ministerie van Buitenlandse zaken nog steeds een geel reisadvies gekregen. Op de Europese ECDC-kaart staat Spanje al sinds december als donkerrood gekleurd. Naar Spanje reizen wordt door Wobke Hoekstra beslist niet afge-raden. Niks aan het handje! Hier vliegen de besmettingen, evenals in de rest van Europa intussen als een gek omhoog. Alles, winkels, cafés en restaurants, zijn nog wel normaal open, mondkapjes overal verplicht en tot nu slechts één keer op een terrasje in Albir op de QR-code gecontroleerd. De boosterprikcampagne loopt gesmeerd en de Spanjaarden houden zich goed aan de regels. Lees verder

Beetje regen zou toch niet zo verkeerd zijn…

Meteorologisch gezien ben ik enigszins getraumatiseerd, al jaren! Heb thuis nog meteo-logboeken liggen met barometerstanden van om de twee uur op Atlantische oversteken tijdens het orkaanseizoen. Idem weerberichten van Fort Collins WWV en BBC Shipping Forecast. Kan nog alle karakteristieken reproduceren van de orkanen die ooit ergens in de buurt waren waar ik destijds rondvoer. Barst van de lijstjes met meteogegevens, van ver uit de vorige eeuw, echt belàchelijk! ‘Good old’ Jan Pelleboer nog eens ontmoet, de allereerste NL-weerman, en gevraagd of zoiets ook kwaad kon. Volgens hem niet, want je steekt er allicht iets van op. Lees verder

Mañana!

Na het weekend van Drie Koningen liep de Costa Blanca nog verder leeg. En het was hier al bepaald niet zo druk. Alle Madrilenen met tweede huizen aan de Costa gaven weer een dot gas en waren foetsie naar hun kouwe Spaanse hoogvlakte. Buitenlanders namen een spotgoedkope Ryanairvlucht naar het glibberige mistige noorden. Ook goed te zien in het straatbeeld, het percentage mondkapjes vlóóg weer omhoog. Mooi momentje om nog even een boosterprik te gaan regelen voor ‘mi mujer’. Lees verder

La Villa Joyosa

Vanaf ons terras kunnen we het bij helder zicht ver in het zuiden nog net zien liggen, ten zuiden van Benidorm. Aan de kust, richting Alicante. Waren er in de voorafgaande jaren al wel een aantal keren doorheen gereden over de N-332, onderweg of komende van Alicante. Zag er niet bepaald zo aantrekkelijk uit. Maar Villajoyosa blijkt een stadje met twee gezichten. Lees verder

La Patria o Muerte

Lang genoeg tegen die vlag aangekeken, aan stuurboord in de voormast, om ‘m niet onmiddellijk te herkennen…dé Cubaanse vlag! Op Cuba niet alleen in het straatbeeld een veelvoorkomend verschijnsel, ook in de Cubaanse havens.                                    Alleen opmerkelijk om dan hier aan de Spaanse Costa Blanca de Cubaanse vlag te zien wapperen op een nieuwbouwproject, hoog tegen de hellingen van de Sierra de Bernia. Samen met een Spaanse vlag en waarschijnlijk omdat het hoogste punt van die nieuwe villa is bereikt.Toen wij hier begin oktober aankwamen, waren ze nog druk de verdiepingsvloeren aan te storten. Lees verder

Zijn Naam is ‘Dick’….

Weinig Zeeuwse bestuurders hebben er direct schuld aan als bovenstroomse Belgische industrieën allerlei narigheid in de Schelde lozen. Want ook in België is er evenals in NL veel loos met malafide vergunningverlening. Maar België is een autonoom land en beslist over de eigen vergunningen. Dat ondanks alle plezante interregionale overleg-jes tussen Zeeland en Vlaanderen de handhaving niet efficienter is afgestemd, is het Zeeuwse bestuurlijke echelon wel degelijk kwalijk te nemen. Zeker wanneer er rotzooi wordt geloosd in een rivier die een paar kilometer verderop een ander land binnen-stroomt. Elk jaar een aantal keren onafhankelijke waterdichte milieucontroles op water en lucht instellen…hoe moeilijk kan het zijn?                                                                      Zeeland heeft over de Westerschelde helemaal niets te vertellen. Niet over de diepte, de baggerspecie, de waterkwaliteit of de bodemvervuiling. Nergens over! Lees verder

La Costa Silenciosa

Als we voor de herrie, de drukte en het nachtleven naar Spanje hadden gewild, hadden we beter naar die preteilanden een eindje verderop voor de kust kunnen gaan, Ibiza en Mallorca. Hier in Altea en omstreken is alles en iedereen na het zomerseizoen weer redelijk tot rust gekomen. Niks drukte, niks nachtleven. In oktober loopt er nog wel wat volk rond, maar na 1 november is ook het strandseizoen echt voorbij. Worden weer alle terrasjes en tapastentjes aan de waterkant afgebroken en hebben de honden van de bejaarde overwinteraars weer vrij spel. Lees verder