De bijbel en de koran staan al jaren in mijn boekenkast. Echt gelezen heb ik deze twee bestsellers van de Uitgeverij God & Allah nog niet. Soms blader ik er wel eens door voor een leuke quote. Daar is het tot nu toe bij gebleven. Ik heb die befaamde Nashville Verklaring ook niet gelezen. Daarom zal ik er inhoudelijk verder niet op ingaan. Het gedachtengoed van een paar fundamentalistische publiciteitsgeile christenen vind ik ook niet zo interessant.
Nederland is het minst religieuze land van West-Europa. De helft van de Nederlanders noemt zich atheïst, agnost of niet-religieus. Slechts twaalf procent van de Nederlanders bezoekt minstens een of twee keer per maand een kerk. Rond veertig procent van de Nederlanders beschouwt zich als christelijk. Daar zitten relatief veel ‘cultuurchristenen’ tussen. Mensen die nooit in een kerk komen en er verder ook niets aan/mee doen. Tien jaar geleden noemde nog zevenenzestig procent van de Nederlanders zich christen. De kerkelijke fanclubs krimpen pijlsnel. Het hoe en waarom valt buiten mijn belevings-wereld. Maar ik sta er niet van te kijken. De christelijke kerken hebben namelijk niets nagelaten om zichzelf voortdurend loepzuiver in de voeten te schieten. De katholieken zitten tot over hun oren in de pedofiele misbruikschandalen. Alle ouders van katholieke komaf zullen zich wel twee keer bedenken voor zij nog een zoontje als misdienaartje bij meneer pastoor afleveren. Het Vaticaan heeft doofpotten zo groot als hoogovens en nu het allemaal veel te laat is, wil de Argentijnse paus er zijn afschuw nog wel eens over uitspreken… ‘too little, too late!’ De protestante kerken roeien al jaren tegen de stroom in, de maatschappelijke stroom. De razendsnelle maatschappelijke ontwikkelingen van de laatste vijftig jaar waren voor vooral dogmatische volgelingen van Jezus niet altijd bij te benen of te matchen met teksten uit dat fameuze boek waarvoor de kopij tweeduizend jaar terug door allerlei curieuze figuren bijeen werd gesprokkeld. Daarnaast hadden de kerkleiders constant slaande ruzie over welke stroming nu de enige juiste was. Mondiale schisma’s, ook tot op dorpsniveau. In ons eigen Kruunehe bleek zonneklaar dat het in de kerken te vaak over zaken gaat die totaal niets met christelijkheid hebben te maken.
Achter elke kerkverlater kan een groot persoonlijk drama schuilen. Al zijn er natuurlijk ook christenen die er gewoon klaar mee zijn en zonder veel tamtam overgaan tot de orde van een kerkenloze zondag. Anderen twijfelen lang en worden geplaagd door schuldgevoelens, scheuringen binnen de eigen familie en hun sociale omgeving. Problematisch is dan niet alleen het wegvallen van het kruis, maar ook van het betrouw-bare anker dat het geloof voor hen betekent. Voor hen die in God liefde vinden, in een hemel geloven, van het zingen van mooie psalmen houden en de dominee serieus nemen, moet de teloorgang van hun kerk treurig zijn. Daarom is voor hèn die Nashville Verklaring nog veel schadelijker dan voor de hele LGBT-gemeenschap. De uitstroom uit de kerken zal door dat volledig foute verhaal van een stelletje radicale voormannen nu wellicht in een nog grotere stroomversnelling geraken Dat orthodox-christelijk Nederland weinig fans kende van het homohuwelijk en andere genderissues die zich onderscheiden van de traditionele man/vrouwrelatie, was geen ‘breaking-news’. Dat mogen zij overigens ook blijven vinden, al vindt een overgrote christelijke meerderheid hun standpunten verwerpelijk. Daar was die Nashville Verkla-ring echt niet voor nodig. Het is de christelijke gemeenschap weer’s gelukt om een totaal overbodige steen in de vijver te gooien. Een archaïsche oprisping waar niemand op zat te wachten. Het kamikazetalent van onze mannenbroeders is ongeëvenaard… met vroom gevouwen handen en geloken ogen de eigen ondergang tegemoet! De schade voor modale moderne christelijke kerkgangers met een mooi en barmhartig geloof in een veranderende maatschappij lijkt voor radicalen slechts ‘collateral damage’. Triest dat een geschrokken reagerende Nederlandse samenleving acuut in een stuip schoot om wéér een ondubbelzinnige geloofsbelijdenis af te leggen voor de acceptatie van onze LBGT-medemens. Dat hadden we toch een tijd terug al samen luid en duide-lijk afgesproken? Dàt was ook de grootste ‘pain-in-the-ass’ van de radicale christen! De fundamentalisten hebben zich met hun Nashville Verklaring geschaard tussen al die asocialen die zich hersenloos blijven afzetten tegen kleurlingen, migranten, andersden-kenden en andere seksuele voorkeuren. Die zal je ook altijd wel blijven houden. Geldt dat ook voor christenen?