Een voordeel van agnostisch denken is dat een agnosticus nergens aan gebonden is. Niet van blasfemie kan worden beschuldigd of ergens iets vanuit een religieus oogpunt verplicht is. Wel braaf & netjes leven natuurlijk, maar zonder de onpeilbare dogma’s van een opgelegde religie.

Agnostici zijn erkende twijfelaars. Agnostici betwijfelen of er wel een God bestaat. En of dat die dan ook ons persoonlijke leven bestuurt èn of er na de dood nog iets te beleven valt. Geen flauw idee! Zou best kunnen, maar agnostici weten het niet. Iets geloven zonder het zeker te weten, is aan een beetje agnosticus niet besteed.                        Atheïsten daarentegen zijn de facto wèl diepgelovig. Zij geloven absoluut dat er geen God bestaat en ook dat er na de dood echt niets meer is. Ongelófelijk…want hoe weten zij dat dan? Daar is helemaal geen wetenschappelijk bewijs voor. Maar zij gelóven het wel.                                                                                                                                    De wereldberoemde Britse evolutiebioloog en overtuigd atheïst Richard Dawkins noemt alle agnostici in zijn bestsellerboek ‘God als misvatting’, pure lafaards. Te laf om iets te geloven! Wellicht dat de heer Dawkins last had van een fataal ochtendhumeur toen hij dat opschreef. Er bestaat namelijk geen enkele wetenschappelijke onderbouwing voor dit axioma. En dat brengt ons tot ‘des Pudels Kern’ van deze blog.

De Covid-19 Pandemie lijkt op veel manieren aan te tonen dat God het hier toch ook echt verloren heeft van de wetenschap. De wetenschap staat al langer op gespannen voet met allerlei religieuze dogma’s. Da’s niks nieuws. Geoloog Salomon Kroonenberg uit Middelburg bijvoorbeeld heeft toch ook al jarenlang een heel andere kijk op het boek Genesis dan mijn buurtgenoot, dominee Gerrit Bredeweg. Maar professor Kroonenberg is een heel beschaafd mens en laat iedereen in zijn waarde. De huidige pandemie heeft echter wel  pijnlijk helder aangetoond dat geloven niet hetzelfde is als weten.                Zelfs Thijs van den Brink heb ik geen enkele aflevering van Op1 horen verkondigen dat bidden of flink hard psalmen zingen een adequaat middel zou zijn om het Coronavirus te bestrijden. De godshuizen waren zelfs wekenlang gesloten. De preken waren alleen digitaal nog te beluisteren. Aan de talloze talkshowtafels werd geen plaats ingeruimd voor dominees, pastoors, imams of rabbi’s. Was ook niet zo slim om een geestelijke aan zo’n tafel uit te nodigen die niks anders kon beweren dat Covid-19 toch gewoon God’s Wil was… Ook in het OMT zaten volgens mij weinig geestelijken. Je struikelde wel over een onafzienbare optocht aan virologen, epidemiologen, IC-specialisten en voorzitters van ziekenhuisbesturen. Alle beslissingen om de pandemie te bestrijden werden genomen op basis van uitsluitend wetenschappelijke bewijzen. Geen verdere toetsing aan teksten in de Bijbel, de Koran of de Tenach door minutieus spellende theologen. Ook paus Franciscus no.1 die toch een hele bekwame PR-afdeling tot zijn beschikking heeft, zweeg in alle talen.                                                                            Tijdens een humanitaire crisis die volgens velen zijn weerga niet kent in onze moderne geschiedenis, staan de verzamelde religies zwijgzaam aan de zijlijn. Da’s opmerkelijk en misschien ook wel verwarrend. Niet zozeer voor een doorgewinterde agnosticus. Waarschijnlijk wel voor de oprecht gelovigen. Bij elke pandemie worden armen en zwakkeren altijd het eerst en het hardst getroffen. Wáár waren de kerken, de moskeeën en de synagogen dan eigenlijk voor hen? ‘Too little, too late!’. Het enige waar zij nog wel op konden hopen was een wonder van de wetenschap. Tijd dus om daarom maar eens de stelling aan te gaan dat God nu toch echt door de wetenschap is verslagen?

Zelfs wat mij persoonlijk betreft is dat te voorbarig en te ongenuanceerd. Covid-19 en de wetenschap zijn momentopnames. God, in welke vorm wij die dan ook moeten zien of beschouwen, is een eeuwigheidsverschijnsel. Die krijg je er niet zomaar onder. Er heeft zich in de korte tijd dat de homo sapiens hier op deze planeet rondstappen, al wel wat meer narigheid afgespeeld. Die tien plagen van Egypte waren uiteindelijk ook geen flauwe kul. God lijkt mij een ervaringsdeskundige par excellence!                        Misschien heeft God daarom wel even de andere kant opgekeken. Figuurlijk dan, onder het motto…’Zo, zoek het nou zelf maar eens even uit!’ ’t Zou best kunnen. Ik weet het niet. Het is zelfs onmogelijk om het te weten. En daarom geloof ik het ook niet.              Ik ben tenslotte niet voor niks agnosticus.

   Send article as PDF