Ooit verguisd en beschimpt en uiteindelijk toch tot ‘de norm’ worden verheven. Dat overkomt een enkele keer de meer ondernemende lieden op deze wereld. Zij, die het lef hebben om de kop boven het maaiveld uit te steken. Het valt beslist niet altijd mee om het voortouw te moeten nemen. Maar de slogan ‘No guts no glory’ heeft mij altijd enorm aangesproken en dat geldt dus ook voor het snoeien van boompjes.

Toen wij in 2015 hier kwamen wonen, bleek dat er twee snelgroeiende boompjes op de boulevard ons uitzicht op de rivier dreigden te verzieken. Aangezien we hier niet voor de bomen waren gekomen, anders waren we wel in het Inkelse Bos gaan zitten, moest daar wat aan gedaan worden. Tijdens de altijd rumoerige en chaotische vergadering van de Vereniging van Eigenaars dacht ik toch heus te hebben begrepen dat de gemeente Reimerswaal het prima vond dat ik die dingen even aftopte.                            Dus niet..! Want toen ik in het voorjaar van 2016 snel en vakkundig de beide boompjes een kopje kleiner had gemaakt, brak de vliegende pleuris uit! Boos geschreeuw van de bovenste verdiepingen en even later toen ik de laatste takjes netjes had opgeruimd, verscheen er een ambtenaar op de fiets, gewapend met een I-Pad om foto’s van de catastrofe te nemen. Een of andere engerd had snel even naar het Oude Plein gebeld. Van je lieve buurtjes moet je het maar hebben…                                                                Maar…de boompjes vormden verder geen enkel beletsel meer voor ons onbelemmerde uitzicht en dàt was het doel waarnaar wij streefden. In het vervolgtraject heb ik nog wel een verbaal pak slaag moeten incasseren van een verontwaardigde mevrouw van ons VvE-bestuur, een lange telefonische donderpreek van een hoogst verbolgen ambtenaar plus een schriftelijke reprimande inclusief waarschuwing om voortaan met mijn gore fikken van gemeentelijke boompjes af te blijven. Zo werkte dat destijds in Kruunehe…

Enige maanden later marcheerde de gemeentelijke hoveniersbrigade de boulevard op. Na een goed gesprek werd besloten om die twee boompjes voor onze neus maar helemaal weg te halen en de vijf overige boompjes exact dezelfde coupe te geven die ik eerder had gestileerd. De heren hadden er dus duidelijk verstand van! Zij vonden het gewoon een briljant design, zowel uit oogpunt van ecologisch tuinontwerp als van een verrassende architectonische schoonheid. Met een paar elektrische heggenscharen was het karweitje zo gefikst. Als bonus kregen deze kanjers een lekker bakje espresso en een stroopwafel.                                                                                                            In de daaropvolgende jaren werd ons woongenot alleen nog maar extra gestimuleerd door een vijftal strak gestroomlijnde boompjes die jaarlijks steeds zorgvuldig door de gemeente Reimerswaal werden gemillimeterd.

De finale genoegdoening en rehabilitatie kwam echter pas dit jaar, AD eind juli 2020!      De complete boulevard van Kruse Veer was vorig jaar eindelijk gereed en zodoende werd het tweede gedeelte ingericht als het spiegelbeeld van het bestaande. Dus ook met vijf plantenbakken, inclusief boompjes van het zelfde merk als de onze.                    Nadat deze boompjes een heel jaar welig hadden staan groeien, moesten zij er dit jaar ook aan geloven. Twee gemeentelijke boomchirurgen met heggenscharen, bladblazers, keukentrapjes en oorbeschermers begonnen secuur aan hun cosmetische operaties. Het resultaat is werkelijk oogverblindend! Tien stuks plat geschoren boompjes sieren thans de boulevard van Kruse Veer. Met een symmetrie om van te kwijlen..!                    Nu ben ik ook weer niet zo’n type om dan met mijn duimen achter m’n bretels trots en uitdagend over de boulevard te gaan paraderen, maar inwendig júbel ik..! Al die vileine criticasters van weleer toch stevig voor joker gezet! Het heeft best de nodige mentale veerkracht gekost om alle schrobberingen van 2016 een plaats in mijn leven te geven… Maar als ik nu relaxed met Pepe over ‘onze’ boulevard wandel, voel ik dezelfde diepe voldoening die Rem Koolhaas ook steeds moet hebben als hij door Peking slentert en al die fenomenale knoerten van bouwwerken aanschouwt waarvan hij de geestrijke en creatief scheppende vader is geweest. Dan besef ik ook pas ten volle dat ‘t allemaal toch de moeite waard is geweest…já já!                                                                            Moet er nog wel eens achter zien te komen wat voor soort boompjes het eigenlijk zijn. Staat toch ook wel interessant c.q. imponerend op mijn CV.

   Send article as PDF