Eigenlijk zou ik er helemaal geen aandacht aan moeten besteden. Maar wat wil je? De gemeenteraad van Reimerswaal is met reces, het NL-parlement idem dito behoudens wat Corona-schermutselingen. Kranten en nieuwssites puilen uit van slap gelul. Dus verschijnt Bureau Louter juichend boven de horizon met de Elsevier Magazine-ranglijst van de beste Nederlandse gemeenten. En daar zouden wij dan iets van moeten vinden?
Toch maar eens die website van Bureau Louter bekeken. Peter Louter is een cum laude afgestudeerd econoom. En economen zweren nu eenmaal bij statistieken. Vandaar dat meneer Louter een bureau is gestart dat allerlei slimme cijfertjes, plaatjes, tabelletjes en grafiekjes produceert dat een statistisch inzicht zou moeten geven over het reilen en zeilen van de 355 Nederlandse gemeenten en de Ruimtelijke Ordening van ons landje. Blijkbaar doet Peter Louter dat goed. Zou ook zomaar kunnen. Bureau Louter gaat uit van een beoordeling door een gemiddelde Nederlander. Maar erkent meteen dat er niet zoiets bestaat als ‘een gemiddelde Nederlander’. Volgens dat blonde Argentijnse meissie dat later nog eens NL-koningin zou worden, bestáát er zelfs niet eens een Nederlander, laat stáán een gemiddelde! Peter Louter lult zich daar op academische wijze bewonderenswaardig uit en produceert toch een ranglijst van 355 Nederlandse gemeenten waar de gemiddelde Nederlander de meeste of de minste punten aan zou willen geven. U voelt ‘m al komen…louter slap gelouter! Voor kennis-geving aannemen en de prullenbak in.
Overigens is het aan mij ook niet besteed om daar iets verstandig over te zeggen. Over die beste gemeente om in te wonen. Ik erken ruiterlijk daar volslagen incompetent voor te zijn. Jarenlang heb ik vanaf de Vlissingse boulevard luidruchtig zitten schreeuwen nog niet eens in Kruunehe begráven te willen liggen! En voilà..! Het is ook mede daarom dat ik mijn voorkeur voor cremeren heb vastgelegd. Anders zou ik daar aan de Hansweertse Straatweg postuum nog weleens knap voor paal kunnen liggen. Mij heeft het een groot deel van mijn leven gekost om erachter te komen dat wonen alles te maken heeft met emotie. Allerlei emoties zelfs, te veel om op te noemen en heel erg persoonlijk. Zo persoonlijk dat het niet van bijster veel intelligentie getuigt om een ander met een lijstje proberen te overtuigen dat hij/zij in een gemeente woont die heel erg hoog of laag op de lijst van Bureau Louter staat. Waar zit nou een gemiddelde Nederlander op te wachten wat er zo al in de gemeente van zijn/haar dromen tenminste zou moeten zijn? Een Aldi-supermarkt, een politiebureau, een bridgeclub, een goeie warme bakker, een bruisend verenigingsleven, een handvol kerken? Die horen bij elke gemeente zoals vlooien bij een hond. Niet zo ingewikkeld om daar dan een statistiekje van te maken. Maar het gaat geen enkele cum laude afgestudeerde econoom ooit lukken om het weldadige thuisgevoel, die diepe geruststelling van ‘dit is mijn plek’, die zucht van verlichting dat je nergens anders meer naar hoeft te gaan zoeken en het begrip ‘intense tevredenheid’ elke dag om je heen te zien, om dàt alles in een statistiek te frommelen en daar een ranglijstnummertje uit te distilleren. Het zou mij namelijk ook niets verbazen dat die gevoelens het diepst zijn bij inwoners van al die gemeenten die nu heel laag op die fameuze Lijst van Louter staan. In Terneuzen lacht iedereen, behalve Jan Lonink, zich helemaal rot over die laatste plaats op de lijst. Worden er melige grappen over gemaakt en een pilsje op gedronken. Dat de staart van de ranglijst opmerkelijk Zeeuws is, is ook geen toeval. Met Noord-Beveland, Borsele, Tholen, Reimerswaal, Hulst en Terneuzen, allemaal net voor de bezemwagen. Op de site van Bureau Louter las ik ook dat in Reimerswaal het dorp Waarde de minste waarderingen krijgt… Wáárde notabene! Een parel van een dorpje, met inwoners die er voor geen goud weg willen. Als er één dorp in NL zijn naam dubbel en dwars waard is, is het Waarde wel. Hoe er in de gezellige Haagse Schilderswijk, de kleurrijke Rotterdamse Afrikaanderwijk, op de frivole Amsterdamse Wallen en in het chique en trendy Utrechtse Kanaleneiland naar de Ranglijst van Louter wordt gekeken, mogen die brave rakkers zelf weten. Wij hier in Zeeland houden ‘m gewoon ondersteboven en jawel… dan zou die, althans wat ons betreft, redelijk kunnen kloppen!