‘En we gaan nog niet naar huis.!’ Ja, dat klopte! De Japanse bulkcarrier ‘Wakashio’ voer zuidgaand in de Indische Oceaan. In ballast onderweg van Lianyungang in China richting Kaap de Goede Hoop. ‘Nog lange niet, nog lange niet…!’ Precies, dat klopt nu ook als een zwerende vinger! De ‘Wakashio’ wàs een gigantisch schip van driehonderd meter lang, vijftig meter meter, een deadweight van 203.130 ton en gebouwd in 2007. Een Japans schip, ook al stond er Panama op de kont.
Want de ‘Wakashio’ gaat helemaal niet meer naar huis. En de kapitein voorlopig ook nog eventjes niet. Op 25 juli 2020 strandde het schip op een koraalrif, stijf onder het eiland Mauritius. De oorzaak was een feestje dat aan boord werd gevierd omdat er iemand jarig was! Waarschijnlijk om het feestvarken eens even lekker goedkoop met zijn familie te laten bellen, besloot de 58-jarige Indiase gezagvoerder Sunil Kumar Nandeshwar om maar zo dicht mogelijk onder Mauritius langs te varen. Alleen om een gratis wifi-signaal van dat tropische eiland op te pikken. Of dat ook lukte, is verder niet bekend. Wat in elk geval helemaal niet lukte was het ontwijken van een koraalrif vlak onder de kust. Ondanks herhaalde waarschuwingen via de VHF van de lokale havenautoriteiten van Mauritius, dat het schip op een fatale ramkoers lag. Sorry, niks gehoord…de hele bemanning van Indiërs, Sri Lankanen en Filipino’s liepen net in polonaise over de brug. Dat was het tragisch einde van de ‘Wakashio’. Geen schijn van kans meer om het schip nog te bergen. Na een paar weken rollen op het rif, brak het schip in tweeën. De door Boskalis erop gestuurde bergingsschepen ‘Boka Summit’ en ‘Boka Expedition’ konden aanvankelijk alleen assisteren bij het bestrijden van de ernstige olievervuiling van een UNESCO natuurgebied. Het voorste gedeelte is intussen losgetrokken en in diep water afgezonken.
Dit is een verhaal waar niet alleen de verzekeraars zweterige nachtmerries van krijgen. Elke maritieme insider, zeevarend of aan de wal, krijgt hiervan de rillingen over de rug. Plaatsvervangende schaamte voor het een de beroepsgroep onwaardige wijze van handelen. De enige die er wellicht zijn schouders nog voor op zal halen, is capitano Francesco Schettino, commandant van de ‘Costa Concordia’. Schettino zit sinds 2017 voor zestien jaar in de bak om zijn eigen nonchalance te overdenken. De kapitein van de ‘Wakashio’ is op Mauritius aangeklaagd voor ‘severe and criminal negligence of duty’. In afwachting van zijn proces zit hij in de cel. Niet bekend of hij daar ook een beetje goeie wifi heeft.
Feestjes vieren is synoniem met alcoholgebruik. Dat hoort achter het stuur van elke auto, op de brug van elk schip en in de cockpit van elk vliegtuig totaal uitgesloten te zijn. Op mijn eerste schip als stuurmansleerling, de ‘Alkes’ was het echter vaste prik om alle stuurlieden als zij ’s middags met de sextant de middaghoogte hadden geschoten, om door de gezagvoerder pontificaal een oorlam ingeschonken te krijgen. Zes man sterk op een rijtje, een glaasje jenever zuipend op de brug van een varend schip! Een volslagen achterlijke traditie. Zelf tolereerde ik later geen druppel alcohol op de brug. Zelfs iemand die vrij van wacht om een kletspraatje te maken en met een pilsje in z’n hand de brug opwandelde, werd direct weer weggestuurd. Daar was echt niet altijd begrip voor. Overdreven gedoe was dan uit de stilzwijgende reacties op te maken. Niks mee te maken, opzouten! Feestje vieren, een pilsje drinken, schuine bakken vertellen…prima! In de messroom of bij elkaar in de hut…geen enkel probleem. Maar niet op de brug, daar wordt gewerkt. Mijn vaste controle was ook altijd om te middernacht bij het overgeven van de zeewacht aan de tweede stuurman, schouder aan schouder in de kaartenkamer de zeekaart en de meteo te bestuderen. De stuurman bekeek dan op de kaart wat hij zoal de komende uren kon gaan verwachten. En ik rook ondertussen aan zijn adem… Bij een bierwalm kon hij een serieus probleem verwachten. En niet zo’n kleintje! Eén waarschuwing en daarna koffers pakken. Slechts sporadisch voorgekomen. De ondergang van de ‘Wakashio’ en de teloorgang van veel kostbare fauna en flora is slechts te wijten aan verregaande domheid, grove nonchalance en plichtsverzuim.