De firma Google citerend…’De natuur is de inhoud en werking van het heelal zoals door de mens waargenomen, ervaren en/of gewaardeerd’. Op zichzelf best een interessante omschrijving van het fenomeen dat in diverse religieuze kringen eenvoudig afgekort ook wel met ‘God’ wordt aangeduid.
Ergens midden op de Atlantische Oceaan, onder een heldere indrukwekkende tropische sterrenhemel op de brugvleugel, tegen de verschansing leunend, tegen middernacht in het pikdonker aan mijn Spaanse uitkijk gevraagd hoe hij in God geloofde. Daarop antwoordde Salvador, want zo heette hij, dat hij God zag als een formule met een ontelbaar aantal lettertekens die een oneindig groot veelvoud zijn van alle letter-tekens die in alle heilige boeken van deze wereld voorkomen. In deze formule, kortweg ‘Natuur’ genoemd, ligt alles onwrikbaar vast. Daaraan kan de mens helemaal niets veranderen, geen letter. Salvador zal het wel nooit beseft hebben maar hij leverde daarmee wel een hele treffende beschrijving van de hoeksteen voor mijn agnostisch geloof. Want zo was het, zo is het en zo zal het zijn, volgens mij…èn Salvador.
De natuur is ouder dan alles op Aarde. De natuur was er al een eeuwigheid voor de Aarde ontstond. De natuur toont zich in alles, niet specifiek in ons. Wij zijn slechts een piepklein nano-onderdeeltje van de natuur. De kracht en macht van de Aardse natuur zit in het kleine zaadje dat tot leven komt als een bloemetje in het wild of een levend wezentje. Maar ook in de verwoestende kracht van een tsunami, een aardbeving, een orkaan of een vulkaanuitbarsting. Die verwoesting is vaak dodelijk voor veel leven, van mens, dier of plant. Daar is weinig tegen te doen. Dan een God om hulp smeken is ook vrij zinloos. Het is toch een verschijnsel van God zelf… dat natuurverschijnsel. Ik prijs mij gelukkig de natuur in slechts een fractie van haar almacht te hebben kunnen waarnemen, ervaren en te respecteren. Windkracht negen tot tien midden op de Noord Atlantic laat zomaar die momenten zien waarop de natuur ons haar wil oplegt. Niets tegen bestand, machtiger dan alles wat mensenhanden kunnen maken. Alleen waar-nemen, ervaren en als absolute meerdere te herkennen en erkennen. Om deze simpele zeeman uiteindelijk te leren om de natuur te accepteren als iets dat ons totaal overstijgt. Veel overtuigender dan welke religie op aarde ook. De natuur en religie hebben ook niets gemeenschappelijk. De natuur kan niet worden aanbeden of gesmeekt. De natuur houdt geen Excelsheet bij van elk mens afzonderlijk. Onnatuurlijk gedrag van de buurman, of van een buitenlander, of van iemand aan de andere kant van de aardkloot zal door de natuur collectief worden gecorrigeerd. De formule genaamd ‘de Natuur’ wordt nooit persoonlijk en vervoegt altijd in de derde persoon meervoud. De correctie van de natuur kan zich ad hoc openbaren of zich voor ons verschuilen in wat voor de mensheid een eeuwigheidsverschijnsel lijkt. In dat laatste geval kunnen nazaten meedogenloos worden afgestraft voor het wangedrag van verre voorgeslachten. Bij benadering is het nog niet bekend hoeveel soorten van leven op Aarde er sinds het ontstaan van deze planeet weer zijn uitgestorven. Miljoenen! Denken dat de mensheid dan daarvoor zou zijn uitgesloten, is een dwaasheid. Dat zou ook onnatuurlijk zijn. Wij verdwijnen weer op even natuurlijke wijze in de moleculaire kosmos waaruit wij ooit ontstaan zijn. De natuur bepaalt wel wanneer en hoe, daarover valt verder ook niet te corresponderen. Er wordt enorm over gespeculeerd, al vanaf het ontstaan van de mensheid. Sommigen denken het te weten. Milieuvervuiling, klimaatverandering, over-bevolking en nucleaire dreiging scoren hoog. Combinaties hiervan doen het nòg beter op de Schaal van Richter. Maar de natuur laat zich bij voorkeur niet voorspellen. Daar-voor blijven nog veel te veel componenten van die formule die wij dus ‘Natuur’ noemen, onbekend. Hebben wij òf totaal geen weet van, òf het valt volledig buiten ons begrips-vermogen.
De planeet Aarde raast met ons eigen sterrenstelsel met een snelheid van 2,16 miljoen kilometer per uur door de kosmos. Een volledig natuurlijk verschijnsel dat alleen wel totáál buiten ons menselijke bevattingsvermogen valt. Zoals zo ontelbaar veel zaken waar wij echt helemaal niks van snappen. Wat we misschien nog wel snappen, is dat de planeet Aarde in die kosmos niet de enige is die last van haast heeft. Miljarden andere kosmische objecten hebben dat ook. Een interstellaire apocalyptische botsing ligt elk moment op de loer. Edward Murphy, van beroep ruimtevaartingenieur en profeet in zijn vrije tijd, stelde heel bijdehand vast dat…‘Anything that can go wrong, will go wrong!’ Zijn wet lijkt voor de mensheid haast eeuwigheidswaarde te hebben. Maar meneer Murphy heeft helemaal niks vast te stellen. Alles was allang vastgesteld. In die oneindige en eeuwige formule die wij ‘de Natuur’ noemen.