De mens is het evolutionaire hoogtepunt, dé absolute climax. Althans, dat vindt de mens zelf. En er zijn nogal wat mensen. Geschat wordt dat er op dit moment zo’n acht miljard soortgenoten rondlopen. Beetje moeilijk te tellen, zelfs in dit digitale tijdperk. Dat waren er een eeuw geleden nog zo rond de anderhalf miljard. Explosieve groei dus! Demografen buitelen over elkaar heen met de voorspelling van de bevolkingsgroei voor de komende eeuw. De aanvankelijke alarmerende groeiprognoses hebben de nodige nuancering gekregen. Want in de ‘westerse’ landen zou een sterke krimp moeten gaan optreden. De beste anticonceptie is daar namelijk geen pil of condoom. Maar de ontwik-keling van de vrouw..!
Het zou best kunnen dat er in het jaar 2100 minder mensen op de Aarde wonen, dan nu. Toch zullen in Azië en Afrika in bevolkingsaantallen eerst nog exponentieel toe-nemen. De beste garantie hiervoor is de baarmoeder van de vruchtbare moslimvrouw. De massale migratie naar Europa en Noord-Amerika zal daarom voorlopig in alle hevig-heid doordenderen… ‘we ain’t seen nothing yet!’ De meningen lopen uiteen hoe oud we de huidige Homo sapiens moeten inschatten, maar met zo’n driehonderdduizend jaar zitten we wel aardig in de richting. Daarvan is slechts de laatste tweeduizend jaar redelijk vastgelegd in geschriften met enige vorm van betrouwbaarheid. De wetende mens kent dus slechts een fractie van zijn eigen historie. De rest blijft gissen. Duidelijk is wel dat wij uit Noord- en Oost Afrika komen. De tweeduizend jaar beschreven menselijke historie geven een buitengewoon grillig beeld van die mensheid. Van onwaarschijnlijke culturele hoogtepunten tot eindeloze reeksen vernietigende oorlogen. Van imponerend begaafde filosofen tot meedogenloze slavenhandelaren. Door de input van hoogwaardige menselijke intelligentie ontstond een technologische en digitale ontwikkeling van ongekende omvang. Maar resulteerde ook in een bizarre hoeveelheid massavernietigingswapens. Volledig in staat om alle leven op de planeet Aarde met één druk op de knop te vernietigingen. In zijn driehonderdduizend jarig bestaan heeft de Homo sapiens genetisch evolutionair een ragfijn onderscheidingsvermogen ontwikkeld. Moest ook wel, want qua geur, geluid en gehoor kan de Homo nog niet eens in de schaduw staan van bijvoorbeeld mijn hondje Pepe. Met dat sublieme onderscheidingsvermogen hebben wij, de Homo’s, kunnen overleven. Het wordt een vorm van negatieve intelligentie genoemd, want de mensheid gebruikt dat onderscheidingsvermogen ook voor het maken van de meest foute conclusies. Homo’s met een afwijkend kleurtje, spraak, geaardheid en afkomst worden uitgestoten, aan de kant gezet, niet voor vol aangezien, verketterd tot ver in de volgende generaties. Iedereen die niet tot onze ‘eigen’ roedel zou behoren wordt weggegrauwd.
Over het roemruchte verleden van de Homo sapiens zijn ontelbare bibliotheken vol geschreven. Over de toekomst van ons mensenras bestaat wat minder literatuur. Omdat we het niet weten en ook helemaal niet willen weten. Het ziet er namelijk niet zo rooskleurig voor ons uit, zeg maar ronduit slecht. Een mensheid die elk jaar eerder het moment bereikt dat alle grondstoffen verbruikt zijn dat de aarde in twaalf maanden kan voortbrengen. In 2022 was dat al op 27 juli. De rest van het jaar wordt op aardse reserves ingeteerd. Zo’n ‘superieure’ mensheid is met grote sprongen op weg naar de eigen ineenstorting. Geen idee of dat nog voorkomen kan worden. Vrees het ergste. Wat wij evenmin weten is of de Homo sapiens het gaat verliezen van de techniek. Nu al laten wij ons in ons dagelijks leven sturen door systemen waarvan wij zelfs bij benade-ring geen flauw benul hebben hoe ze werken. De filosofen piekeren er voortdurend over welke plaats de kunstmatige intelligentie in ons menselijk leven zou moeten krijgen. Realistische filosofen vragen zich echter af of er in de wereld van de ‘Artificial Intelli-gence’ nog wel plaats is voor zoiets onlogisch als een stronteigenwijs mens. Die mens is fullspeed onderweg naar dat grote allesbedreigende vraagteken. Vanaf de achter-bank wordt gepiept om het een beetje rustiger aan te doen, zelfs om te remmen. Maar in het DNA van de homo sapiens is kortsluiting ontstaan in het remsysteem en dus denderen wij steeds harder door. Ook door zonder over paranormale gaven te beschikken, kan elke Homo sapiens met een beetje normaal boerenverstand op een bierviltje uitrekenen dat dit alles onherroe-pelijk tot destructie moet leiden. Hoe groot die vernietiging zal zijn, is verborgen in dat allesbedreigende vraagteken. De Homo sapiens is zelf de macht over het stuur totaal verloren. Wij hebben geen oorlogen kunnen voorkomen, noch pandemieën, wereldwijde milieuvervuiling, desastreuze overbevolking en een peilloos diep ravijn tussen arm en rijk. De Homo sapiens is in tomeloze vaart onderweg naar hèt laatste stootblok. Schrap zetten voor de ’total collapse’ zal weinig uithalen. In een opvallend moment van sarcastisch optimisme verklaarde Sir David Attenborough ooit…’Ik denk dat we geluk hebben dat wij nu leven, omdat het alleen maar slechter gaat worden!’ Maar hoe leggen wij dat in godsnaam aan onze kleinkinderen uit?