Terwijl de meeste trekvogels er nog over zitten te dubben of èn wanneer zij weer naar het verre zuiden zullen afzakken, zijn wij alweer terug van weggeweest in Altea la Nova! Wel sterke mixed feelings bij het vertrek. Directe familie in perfectie conditie. Een van onze kennissen overleed echter vlak voor wij vertrokken. Daar hebben we veel aan gedacht. Na toch weer een probleemloze, mooie, rustige tweedaagse trip via Parijs, door het hart van Frankrijk, Millau, Barcelona en Valencia. Euro-95 peut in NL per liter € 1,92. Op de Franse snelweg € 1,46. In Spanje € 1,56. Pure accijnszwendel!
Spanje is gelukkig nog steeds helemaal Spanje. Nòg steeds veel meer zon dan in NL en ook meer mondkapjes. Geen handen maar boksen geven en al helemaal geen klef geknuffel op z’n Frans. De Spanjaarden hebben geen Kuipers of Van Dissel nodig om te weten wat goed voor hen is. Ze liggen hier wel allemaal zo’n beetje op apegapen na een loeidrukke toeristenzomer en teveel dagen met temperaturen tot boven de vijfendertig graden. De eerste zes maanden van 2022 werden er in Spanje alleen al 30,2 miljoen toeristen geregistreerd. Plus nog een paar miljoen niet-geregistreerde bezoekers. Wij worden ook nooit ergens geregistreerd. De Spanjaarden vinden het prima dat we komen, maar hoeven het niet per se officieel te weten. Toeristenbelasting is hier even ongepast als betaald parkeren. De Spanjaarden houden niet van dat soort gekkigheid. Hierbij vergeleken is het Veerse parkeerbeleid schaamteloze afzetterij. De lawaaiige strandtoeristenzomer gaat in september en oktober weer vrijwel naadloos over in het seizoen van de bedaarde en bejaarde overwinteraars. De vervuiling van de snelwegparkeerplaatsen was zorgelijk. De kennissen in en rond Altea la Nova en in de winkeltjes en terrasjes beneden in Altea la Vella weer vrolijk begroet…’Hola, cómo estás…todo bien?’ Natuurlijk, met de Spanjaarden gaat altijd alles goed. Kan echt niet beter! Een derde van de Spanjaarden zit op of onder de armoedegrens. De inflatie is ook in Spanje tien procent plus. De Spaanse eurootjes kelderen hard in waarde. De hoogste inflatie sinds veertig jaar. De energietarieven zijn ook hier omhoog gevlogen. Worden nu alleen met overheidssteun nog behoorlijk gedempt. De droogte neemt steeds rampzaliger vormen aan. De vergrijzing in Spanje gaat hard. Overwogen wordt de staatspensioenen dus maar drastisch te gaan korten. De jeugd emigreert massaal naar het buitenland. De jeugdwerkeloosheid in Spanje is nog steeds draconisch hoog…. een verloren generatie, zegt men. De dagelijkse boodschappen zijn haast niet meer te betalen, althans niet voor een modale Spanjaard. Idem de apotheek, de dokter en de tandarts. Maar met al die sores zal een Spanjaard een overwinterende Hollandse pensionado toch verder echt niet lastig vallen. Zeker niet bij het weerzien. Geen gemekker of gezeur dus…’Si, gracias, todo va muy bien…y Ustèdes?’ Aan de Costa Blanca wordt elke bezoeker, kortstondig verblijvend of maandenlang overwinterend, met open armen en een gulle zorgeloze lach gastvrij ontvangen en gepamperd. De kurk waarop alles hier nog een beetje blijft drijven.
Na aankomst tegen de avond bij het appartementencomplex Altea la Nova de auto gedeeltelijk uitgeladen en eerst het weer in perfect glanzende staat verkerende appar-tement verlekkerd bewonderd. Ook Pepe zag het weer meteen helemaal zitten, kwispelde jolig van herkenning. Daarna in de schemering heerlijk onderuit op het warme terras gaan zitten om wat te eten, te drinken en uit te blazen. Niet van vermoeid-heid want rijden op Spaanse autopistas is eerder slaapverwekkend. Vanwege het weinige verkeer. Wij bliezen uit van opluchting dat wij er weer zijn…dat wij er weer mógen zijn! ‘Afortunados!’ Er zijn genoeg mensen die helemaal lyrisch worden van een nieuwe vakantieplek in een nieuw land met een nieuw uitzicht en allemaal nieuwe mensen. Wij dus niet…wij raken elke keer weer in extase zodra we hier aan de Costa Blanca terug zijn. Ook bij de dertiende keer overwinteren sinds dat wij gestopt zijn met werken. Je hebt nu eenmaal van die kleffe honkvaste types. Het feest van het weerzien en de herkenning is bij ons altijd vele malen groter dan de nieuwsgierigheid naar iets anders.
Hoewel wij in Vlissingen en Kruunehe toch qua uitzicht erg verwend waren/zijn, is het uitzicht vanaf een hoogte vanaf bijna tweehonderd meter elke eerste keer als we het terras van ‘ons’ appartement oplopen weer adembenemend. Evenals de stilte en de zee van lichten zodra de zon is ondergegaan van het vijftien kilometer verderop gelegen Benidorm. Op de voorgrond ligt op zo’n vijf kilometer afstand het wat minder uitbundig verlichte Altea, op een heuvel dichtbij het strand. Het licht van de vuurtoren van Cabo d’Albir, recht voor ons, waarschuwt het verderop aan de horizon voorbijvarende fel-verlichte passagiersschip. De bergen zijn al zwart in de restanten van de schemering. Ergens blaft een hond tegen de maan en in de verte zien we de lichten van een auto die de Avenida Principal komt oprijden. ‘Claro’…dit is de Costa Blanca!
Gracias queridos amigos
Fijne en gezonde overwintering!
Dikke kus en een lebber voor Pepe van Corry en Piet.
Para ti lo mismo!