De mooiste momenten van een Spaanse dag…! Vrouwtje en hondje Pepe maken hun dagelijkse magnifieke ochtendwandeling door de villawijk, het pijnboombos, langs de bron van Garroferet en door het nog slaperige dorpje Altea la Vella. Koffietje drinken op het terrasje bij José en weer terug. Helemaal gelukkig, alle twee. Zelf pak ik de laptop om op ons eigen terras met koninklijk uitzicht over de hele Marina Baja, de inspiratie ongeremd op me in te laten stralen…
Er borrelde dientengevolge spontaan de vraag op wie er nou in Zeeland het meest aanspraak zou kunnen maken op de titel…‘De Beste Zeeuw’. Ergens zal er vast weer wel iemand heel druk wetenschappelijk tekeer gaan om dat te bepalen. Om criteria vast te stellen waaraan precies moet worden voldaan. Moet je natuurlijk toch wèl wàt voor gedaan hebben. Maakt niet eens zoveel uit wat precies. Als het maar getuigt van standvastigheid, koppigheid en onverzettelijkheid. Want daarlangs wordt de Zeeuwse lat gelegd. Dàt bepaalt het imago van ons Zeeuwse karakterspectrum. Johnny Hoogerland bijvoorbeeld..? Of Keetie Hage? Herman Wijffels? Nancy van de Ven? Johan Robesin? Helge Prinsen? Of de mannen van Bløf of Racoon? Puike Zeeuwen allemaal. Maar blijven toch mijlenver achter bij die ene man die als een eenzame leeuw heeft geknokt voor een Zeeuwse polder. Die, zoals het een oerkoppige Zeeuw betaamt, jarenlang tegen de stroom in is blijven zwemmen. De personificatie van ‘Luctor et Emergo’. Deze zonder enige twijfel beste Zeeuw met een groot leeuwen-hart, is nota bene een Belg en woont officieel in Zwitserland…
Deze super-Zeeuw, ingenieur Gery de Cloedt, staat wel op de lijst van de meest ver-mogende Belgen. Zijn ook niet geheel onbemiddelde overgrootvader Prosper de Cloedt kocht in 1932 de Hedwigepolder. Met driehonderd hectare toch een leuk familiestuk. De polder werd verpacht aan ruim twintig landbouwers. Het was puike vruchtbare grond. De familie De Cloedt bouwde er een bescheiden familiehuis en Gery verbleef daar vaak en graag. Gery de Cloedt ontwikkelde vanaf 2000 in België een succesvolle bouwgroep op voor baggeractiviteiten en betonproductie. Zeeland zou wellicht nooit iets van Gery de Cloedt vernomen hebben, ware het niet dat de Hedwigepolder om hele diffuse redenen ontpolderd moest worden. Een uitermate smerig politiek spelletje tussen NL en België. Een van de meest prominente deelnemers aan dat gore spel was Karla Peijs, destijds nog als minister van Verkeer & Waterstaat. Zij werd later heel tactisch gedropt als commissaris van de koningin in Zeeland. Ook om die ontpoldering van de Hedwigepolder er toch vooral maar door te drukken. De Zeeuwse politiek liet zich, op een enkele uitzondering na, totaal overrompelen door de malafide intenties van Den Haag en Brussel. Had te weinig oog of oor voor het aloude Zeeuwse sentiment dat het door onze voorouders op het water veroverde land nóóit mocht worden teruggegeven. Da’s vloeken in alle Zeeuwse kerken. Maar de Zeeuwse politieke notabelen werden de mond gesnoerd door Madame Peijs die destijds de Middelburgse Abdij bestuurde als ware het een politiek bordeel. Een enkeling, zoals de dwarse Overkantenaar Johan Robesin, roerde zich. Maar ook zijn argumenten werden vermorzeld door de hoognodige economische verdiepingen van de Westerschelde en de schizofrene regels van Natura 2000. Een vat vol perfide leugens! De Hedwigepolder moest namelijk alleen worden opgeofferd als overstroombassin om Antwerpen trachten te behoeden voor overstroming bij komende stormvloeden…
Gery de Cloedt heeft vaker de raadszaal van de Raad van State in Den Haag van binnen gezien dan menige Zeeuw ooit zal zien. Hij verzette zich hardnekkig en uit alle macht tegen de aanslag op zijn eigendom, waaraan hij zo gehecht was. Hij was abso-luut niet geïnteresseerd in de riante afkoopsom bij een onteigening van zijn polder. Hij was en is zelf vermogend genoeg. De Cloedt hield van de Hedwigepolder zoals geen enkele andere Zeeuw ooit van zijn polderland heeft gehouden. Hij heeft letterlijk alles uit de kast gehaald om de ontpoldering van de Hedwigepolder te voorkomen. De man heeft een flink deel van zijn leven besteed om te vechten voor het behoud van zijn polder. In 2014 nam de Raad van State de onherroepelijke beslissing dat de polder moest verdwijnen. Toch bleef Gery de Cloedt ook daarna tegen de ontpoldering ageren, zeker toen het PFAS-syndroom in de Westerschelde opdook. Door alle Zeeuwse provinciale en gemeentelijke bestuurders werd de Don Quichote-strijd van De Cloedt met de nodige plaatsvervangende schaamte bekeken. Schaamte ook voor het door de rest van de Zeeuwen, alle politici en veel te brave burgers, verkwanselen van het authentieke Zeeuwse gedachtengoed waarin voor ontpolderen onder valse voorwendsels helemaal geen plaats zou moeten zijn. Gery de Cloedt heeft zijn Hedwigepolder verloren, maar nooit zijn eigen statuur. Hij heeft elke Zeeuw bijna twintig jaar lang getoond hoe echte Zeeuwse standvastigheid, koppigheid en onverzettelijkheid eruit ziet. Terwijl de Zeeuwen zelf zich lieten manipu-leren door valse magistraten die totaal geen enkel benul van het Zeeuwse karakter hadden. Gery de Cloedt kan daarom ondanks alles fier zijn…grôôs! Geworsteld èn boven gekomen! CvdK Han Polman en de burgemeester van Hulst Jan-Frans Mulder, de ene geboren in Ootmarsum en die andere feestneus in Dordrecht, herplaatsten laatst plechtig als twee gluiperige Sudeten-Zeeuwen de Grenspaal 269A terug in de verwoeste Hedwigepolder. Wij, de echte Zeeuwen, zouden ons daar toch echt voor moeten schamen.
© Rolf Bosboom