Ziezo, dit is voorlopig eventjes de laatste blog. Na 150 blogs in precies één jaar tijd. Erg lollig om te doen maar toch tijd voor een time-out. Dat wil overigens niet zeggen dat ik niet blijf schrijven. Schrijven doe ik nu eenmaal graag en bij mij droogt de inspiratie nooit zo snel op. Alleen zullen al die gedachtespinsels en de schimpscheuten even niet meer via de weblog met de rest van de mensheid worden gedeeld. Een blog vertoont toch altijd wel een beetje de kenmerken van een nogal eenzijdig gesprek. En in elk gesprek moet je toch ook af en toe je mond eens een poosje weten te houden.
Het produceren van proza vraagt altijd wel de nodige zorgvuldigheid. De oude Griekse wijsgeer Plato sprak reeds waarschuwend… “Geen verstandig mens zal de moed heb-ben zijn filosofische overdenkingen in taal uit te drukken…!” Maar als je dan toch zono-dig ergens iets over wilt schrijven, is wel het minste dat je kan doen, is te zorgen dat de vermelde feiten een beetje kloppen. Daarom werd er vooraf altijd eerst stevig gegoog-led of een andere vorm van “factchecking”, gepleegd voordat de button “publish” werd ingedrukt. Dat de stijl of de moraal van de blog misschien niet altijd bij de lezer in het pulletje valt, is nu eenmaal een bepalend onderdeel van het spelletje.
Erg leuk vond ik bijvoorbeeld het contact dat ik na tientallen jaren weer kreeg met een familielid uit het verre noorden van het land die blijkbaar geregeld de blogs las. Maar die ook wel aangaf dat hij het beslist niet altijd eens was met de inhoud of met de ver-kondigde meningen. Dat was prettig om te horen, want dat was ook niet de bedoeling. Een gesprek wordt ook pas leuk als er sprake is van divergerende opinies.
Ik ben er niet helemaal zeker van of dit ook gold voor een aantal lokale politici en be-stuurders, die de blog waarin zij met naam en toenaam werden genoemd, altijd per mail kregen toegestuurd. Een paar provinciale bestuurders probeerden mij zover te krijgen om eens langs te komen voor een “goed” gesprek. Vooral diegenen die stevig werden aangepakt. Ronduit amusant werd het nog toen een paar Vlissingse gemeenteraads-leden blijkbaar wat problemen hadden met het managen van het mailprogramma van hun I-pad of smartphone. Ik ontving plotseling nogal wat onderlinge commentaren en zurigheden over mijn blogs, waarbij ik, naar ik mag aannemen, abusievelijk in cc werd ingecopied.
Het hoogste aantal bezoekers ooit per dag op de weblog was 105 lezers op de blog “De paarse krokodil” van 10 september 2013 en verreweg het minste aantal bezoekers per dag bedroeg, inderdaad… een vette nul! In totaal kreeg de weblog meer dan 6500 hits. Dus iets meer dan 43 lezers gemiddeld per blog over het hele jaar gerekend. Voor alle die-hards die het toch interessant, ergerlijk, leuk of puur vervelend vonden om het alle-maal te lezen, heb ik in elk geval grote bewondering voor hun loyale vasthoudendheid.
Ik ga proberen om hier aan de boulevard van een fijne zomer te genieten en daarna pogen wij vast weer heel asociaal die zomer aan de Costa Blanca tot na de jaarwisse-ling te verlengen…deo volente. Ondertussen draait alles door met een nieuwsgaring die bol zal blijven staan van totaal irrelevante flauwe kul, rampen en ellende. Er zal de nodige doortastende hardnekkigheid voor nodig zijn om achter al die wolken toch steeds de zon te zien schijnen. In de knusse en comfortabele microbiotoop die wij “Nederland” hebben genoemd, klauteren wij intussen amechtig hijgend uit de crisis. Zal het Nederlands Elftal in Brazilië heus geen wereldkampioen worden. Gebeuren er om ons heen toch steeds weer hele mooie dingen die introverte en bescheiden goede mensen haast onopgemerkt doen. Blijft het volgen van de politiek ongetwijfeld een dagelijks terugkerende “pain in the ass”. Een dag helemaal geen enkele krant, column of weblog lezen, is echt geen straf. Veel belangrijker is het om allemaal vooral gezond proberen te blijven, zo veel mogelijk te genieten van elkaar en van het zonnetje. Hier of elders en vooral niet vergeten… “Hey… let’s be careful out there!” (De stereotiepe quote van sergeant Phil Esterhaus uit de inmiddels al antieke politie-serie Hill Street Blues)