Mijn geblog is ooit begonnen in Vlissingen, de Zeeuwse maritieme hotspot bij uitstek. Daar heb ik bijna dertig jaar gewoond en gewerkt. In Vlissingen ben ik in de zestiger jaren van de vorige eeuw opgeleid aan de zeevaartschool. Later nooit meer veel bijge-leerd…Blijkbaar was het genoeg. Vlissingen heeft de mooiste maritieme boulevard van Europa, misschien wel van de hele wereld. Een puur voorrecht om daar zevenentwintig jaar te hebben mogen wonen. Maar dat werd op het laatst toch teveel overheerst door lawaaiig asociaal weggebruik, bomvolle boulevardmarkten, het wielrennen, het hardlopen, het skeeleren, het volley-ballen en de haast geruisloze motorcross. Alles altijd feestelijk begeleid door dreunende teringmuziek uit veel te grote luidsprekerboxen. Zelfs irritant op acht hoog! We zochten en vonden vrijwel hetzelfde fraaie uitzicht, maar wel in een weldadige rust en ruimte aan de boulevard van Kruse Veer in Kruiningen. Tot verbijstering van familie en vrienden en tot verwondering van onszelf. Kruiningen is toch dat gat dat elk jaar stijf onderaan staat in de Elsevier’s Enquete van de beste Nederlandse gemeenten? Dat orthodoxe refokalifaat waar die Bible Belt begint? Het meest saaie dorp van heel Zuid-Beveland? Klopt allemaal, tenminste als een desoriënterende impressie van de meest gebruikte foute vooroordelen! Het wonen in Kruiningen bevalt ons, nog heel voorzichtig uitgedrukt, buitensporig goed. Natuurlijk valt hier de landelijke rust en ruimte eerst op. Maar ook de aard van die Kruiningse autochtoon is voor ons een openbaring. Wij zijn na een uitvoerige studie, dagelijkse interviews, urenlange praatsessies en oeverloos geouwehoer aan de Punt tot de conclusie gekomen dat de vriendelijkste Zeeuwen in Kruiningen, Waarde, Gawege, Krabbendijke, Middenhof, Rilland, Bath, Völckersdorp, Stationsbuurt, Roelshoek, Oostdijk, Kaasgat, Yerseke, Vlake èn Hansweert wonen. De rest kan daar nog een ‘puntje an zuuhe’. Vriendelijke en attente omgangsvormen van een nog vooroorlogse allure. Ongeacht of men nu belijdend lid is van de Gereformeerde Gemeente, de bridgeclub of Ons Boeregoed, altijd een vriendelijk woord of armzwaai. Ook van de burgemeester en de wethouder. Een verademing! Om het ook zo te houden en niet door zelfgenoegzaamheid in te dutten, toch af en toe een blogje er tussendoor met wat pittoreske lokale satire.
